Computer stuk

De thuiscomputer is al meer dan een week stuk. Hopeloos stuk. Het moederboard is overleden. Natuurlijk is hij al naar de dokter geweest, maar die zegt dat het hopeloos is. En nu moeten we een nieuw moederboard kopen.
Maar omdat we een schattig en stil computertje hebben, een snoezige barebone die niet veel plaats in neemt en dus heel speciaal is, is dat niet zomaar even gedaan. Die krengen kosten het vijfvoudige van een normaal moederboard. En ze moeten speciaal geimporteerd worden uit verweggistan.
En daar baal ik van.
Normaal als er iets stuk gaat aan je computer grijp je het aan om weer eens een upgrade te doen. Sneller processortje erbij en je bent weer klaar voor een jaar. Maar nu mogen we ff 200 euro uitgeven om weer gewoon de dagelijkse dingen te kunnen doen.
En je weet pas wat je mist als het er niet is.. en dat wordt nu pijnlijk duidelijk. Behalve dat ik mijn lieve bloglezertjes al twee weken heb moeten teleurstellen en ook de leuke foto's niet van de camera kan halen, kom ik er gisteren achter dat ik ook niet bij mijn adressen bestand kan. Voor de kerstkaarten... Leuke kaartjes gekocht, decemberzegels in huis, helemaal klaar om te schrijven, maar noway dat ik ze kan versturen.
Dit worden dus heeeele late kerstkaartjes dit jaar.

-sorry mensen!

:-(

Daar wordt aan de deur geklopt

Zaterdagavond kwam de Sint. Pluk is net oud genoeg om het te begrijpen. Oma Steffie, Opa Bert, Dorien, Sander en Julia (Pluk: "Julia is mijn vriend") kwamen na het slaapje onze kant op met de kadootjes. We hadden 1 zak van Sinterklaas en dat was duidelijk te weinig. Het kostte twee man 10 minuten om alles voor de deur klaar te zetten. Lief zou Sinterklaas en Zwarte Piet zijn. Je weet wel: bonsen op de deur, strooien in de gang en dan snel weg zodat de kinderen de deur open zouden doen waar ze dan niemand aantreffen, maar wel een hele stapel kadootjes.
Prachtig vond hij het: "Trrringgg, Pietje pepernoten in de gang gooijuh, Pietje weg, Kadoootjus!, Ooohhh"
En toen natuurlijk uitpakken. Uren zijn we bezig geweest. ;-)
En verwend dat hij is: een pop die licht geeft als je hem knuffelt, een Duplo betonmolen, een prachtige rode Donald Duck trui, springkikkers, een speelboek van Kikker, een houten brandweerkazerne, veel chocolade en marsepein en als klap-op-de-vuurpeil een echte fiets met zijwieltjes.
Dank u Sinterklaasje!

Daar zit ik dan..

Daar zit ik dan. Ben de hele week overdag vrij omdat ik 's avonds moet werken. Nieuw rooster. Alle diensten zijn op een hoopje gegooid omdat een paar collega's last hadden met de wisselingen van 's avonds naar overdag werken. En nu ben ik dus overdag vrij. Wel pluk weggebracht naar de kindjes, wat anders gaat de regelmaat er uit. En (eerlijk is eerlijk) een dagje voor jezelf is ook best lekker. Vanmorgen al heerlijk geroeid met De Zus. Het water was spiegelglad en het zonnetje scheen.
En nu zit ik thuis. De huishoudhulp (luxe!) is er en ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Wil douchen, maar daar kan ik beter even mee wachten. Wil boodschappen doen, maar dan wil ik eerst douchen, moet ook nog langs het postkantoor, maar dan wil ik ook eerst douchen.
Typisch gevalletje ziel onder de arm dus.

Ga zo maar even mn werk mail checken. Zullen wel de afkickverschijnselen zijn...

Sinterklaas genieten

Afgelopen maandag was het zo gezellig. Snotterig en wel gingen we samen naar de Bijenkorf om naar de Sinterklaas versiering te kijken. Als peuter kwam ik er al met mijn oma. Geweldig vond ik het om de pieten in de grote hal langs de touwen naar boven en naar beneden te zien klimmen. Dat wilde ik natuurlijk Pluk niet onthouden en dus gingen we maandag op de fiets naar het centrum.
Ademloos stond hij te kijken naar de etalage met reusachtige playmobiel poppen, prachtig was de draaideur naar binnen en toen natuurlijk de pieten in de grote hal. Vol ongeloof staarde hij naar boven naar de inmiddels aan de moderne tijd aangepaste reuzepieten die op en neer gingen. Braaf aaide hij het plastik paard dat naast de paarse stoel van de Sint stond en toen hij daar ook nog even op mocht zitten was het feest compleet. "Waar is Sinterklaas nou?" wilde hij weten. Maar die was natuurlijk veel te druk met inkopen doen en kadootjes inpakken om op een doordeweekse maandag op een stoel in de Bijenkorf te gaan zitten.
Nadat we de pieten vanaf alle verdiepingen nog eens goed hadden bekeken en natuurlijk alle roltrappen drie keer hadden gehad wilde ik nog even naar de Hema in de Kalvertoren. Toen we de fiets hadden geparkeerd in de handboogsteeg ontkwamen we niet aan een patatje van de beste vlaamse frietkraam van Amsterdam. Samen zaten we te smikkelen op het trapje voor de frietkraam toen er in de heiligenweg een draaiorgel kwam staan. En dat had Pluk nog nooit gezien. Ademloos stond hij te kijken. Mutsje half over zijn ogen gezakt. Dikke jas aan waardoor zijn armpjes als een pinguin langs zijn lichaam hingen. "Mama dansuh!" Samen dansten we op de sinterklaasmedley die uit het orgel klonk. Natuurlijk mocht hij een 'muntie' in het bakje doen. Toen we alle popjes met intstumentjes aan de voorkant hadden bekeken moest ook de achterkant nog grondig worden geinspecteerd. De trommel en de boeken met muziek waren zo mogelijk nog mooier dan de popjes aan de voorkant, ondanks dat daar voor de gelegenheid een sint en een piet waren gemonteerd.
Dit was echt het hoogtepunt van de dag. Toen we allang weer thuis waren was meneer nog zo onder de indruk dat hij maar bleef vragen: "waar is het orgel nou? andere mensen ook dansuh?"
Dit wordt er één; één die achter de muziek aangaat...

Kleine dingen zijn een groot avontuur

Het kabbelt een voort aan het front. Pluks is een beetje snotterig. 's Nachts al een paar keer wakker geweest door een stevige hoestbui. Terwijl ik dit schrijf luister ik op de achtergrond naar het gesnurk van een mannetje met een volle neus. We doen het dus al een paar dagen rustig aan.
Vanmorgen hadden we wel boodschappen nodig en dat is eigenlijk al een uitje op zich. Even langs de papier- en de glasbak ("mama, mag ik de flessen weggooien?"), de Etos ("mama ik ben vestohopt") en de Albert Heijn. Voor de Albert Heijn zit vaak een man met een accordeon. Leuk voor de sfeer. "Mama ik ga even dansen." Vrolijk dansen we een rondje voor de AH. Handjes in de lucht, draai om je as en stapje naar voren. Meneer krijgt van Pluk een muntje, Pluk is trots als een pauw.
Nieuw bij de AH zijn de auto-karren. Ge-wel-dig! Duw kind in karretje, pak scanapparaat, scheur door de appie (wel zorgen dat je niemand omver rijdt) en klaar ben je. Voor de zekerheid wel even langs de worstafdeling voor een plakje bob-de-bouwer-worst dat je in geval van gemiep in het vooronder kwakt. Prachtig avontuur voor kind en mama kan zonder stress de verplichte melk-en-brood-boodschappen doen.
Nog wel een handige tip voor moeders (en vaders) die ook gebruik willen maken van de autokar: niet te dicht langs de schappen rijden, want het handje dat aan de zijkant uitsteekt ritst met gemak alle onderste schappen leeg. Deed mij een beetje denken aan de (mislukte) recordpoging op domino D-day van afgelopen vrijdag.

Stappen!

Het was zo lang geleden dat ik bang was dat ik het dansen zou zijn verleerd. Vrijdagavond was het moment om dat te ontdekken. We zouden naar het concert van Underworld gaan, maar dat was afgelast ivm een longontsteking van een van de bandleden.
Maar er was al afgesproken dat Pluk ging logeren bij Opa Bert en Oma Steffie. En omdat alle partijen wel zin hadden in een logeerpartijtje ging dit dus gewoon door.
Om de tijd te doden besloten we om er een feestje van te maken. Vriend G ging ook mee. Eerst lekker kinderonverantwoord eten (kaasfondue in dit geval) en dan met de taxi naar club Panama. Daar was een feestje met de naam 'Soulheaven'. En dat was het. Een heerlijke mix van uptempo beats gemixed met echte jaren 60 soul. Helemaal nu, maar ook verschrikkelijk dansbaar. Het ging als vanzelf. Dit keer had geen van ons problemen om na 11 uur nog de ogen open te houden. We hebben heerlijk gedanst tot in de kleine uurtjes. Wat een ongekende luxe!

Pluk had het ook heerlijk gehad. Totaal verwend door opa en oma. Die niet eens erg hadden hoeven afzien, want meneer had zich prima vermaakt tot half negen in zijn eigen bedje. Mazzelaars!
Hieronder een kleine sfeerimpressie:

Dom, lomp & famous

Grote hit op dit moment: The Opposites en Willie Wartaal met Dom, lomp & famous.
Best geinig nummer, lekkere hollandse rap.
Vanmorgen waren we even op de bovenste verdieping, wat sinds Mette en Martijn zijn vertrokken 'the gym' en 'de studio' is.
Pluk zette de televisie aan en die stond in het kader van het sporten nog op TMF. Dit nummer was op en samen hebben we wild gedanst. Was heel leuk.

Toen we een uurtje later in de Albert Heijn liepen begon hij opnieuw heftig te dansen en te zingen. Moest wel even goed luisteren wat hij zong. Het klonk een beetje als "ik ben dolomp en emous". Maar als snel had ik het door en samen stonden we weer te swingen op de broodafdeling. "Ik ben dom, lomp en famous!"
Het 16 jarige puistenhoofd dat toevallig ook over de broodafdeling liep moest wel gniffelen.




P.s.: de tweede regel heb ik maar niet gezongen: "B*tches zitten aan mn p*nis"...

Keurige opvoeding?

Het is werkelijk ongelovelijk. Na veel gedoe kwam het er vanmorgen spontaan uit: "mag ik van tafel asjebieft?" Proberen al maanden om meneer bij te brengen dat je niet na het eten zomaar van tafel kunt springen. Eerst vragen, dan handjes en toet schoonmaken en dan mag je wel van tafel. En hoewel 1 zwaluw nog geen zomer maakt, zei hij het vandaag zomaar vanzelf. Ik dacht nog even dat ik het niet goed hoorde.

Hij doet het overigens helemaal best goed qua beleefdheidsvormen. 'Alsjebieft' en 'dankjewel' hoor ik regelmatig. En dan ook nog op de juiste momenten. Geef hem een banaan en hij zegt keurig "dank je wel, mama." Ook "mag ik een appesapje asjebieft?", klinkt regelmatig uit de woonkamer.

Maar soms gaat wel eens mis. Bijvoorbeeld bij de vleeswarenafdeling van de Albertheijn:
"O mama, mag ik een wosje".
"Tuurlijk mop, maar wel zelf netjes vragen"
"Mevouw, mag ik een wosje asjebieft?"

-dame pakt een plakje gelderse/gekookte/bobdebouwer worst-
"Alsjeblieft jongeheer"

*zet direct zijn tanden in het plakje worst*
-stilte

"Nu moet je wel 'dankjewel' zeggen, mop"
-nog steeds klinkt er stilte met op de achtergrond een zacht gekreun. Nix dankjewel.

Volgende keer maar weer proberen..

Ouderavond

Van de week was er een ouderavond op de Toverlantaarn. Dankzij onze enthousiaste oppas OpaT was het mogelijk om er samen naar toe te gaan. En dan is het net een uitje.

Eerst een voorstelrondje van alle ouders, toen een praatje van de leidsters en tot slot een film van de activiteiten die de kinderen zoal overdag doen.
Erg leuk om eens te zien hoe Pluk het doet als we er niet bij zijn. Onze kleine branieschopper blijkt eigenlijk een heel lief en rustig ventje te zijn. Geen lawaai en machogedrag, maar gewoon lief en zachtaardig. Bezorgd als er een kindje gevallen was en hulpvaardig bij het troosten.

Bij de activiteit koken mochten alle kinderen meehelpen met snijden. Worstjes, champgnons en andere makkelijk te snijden ingredienten voor de pastasaus. De worstjes verdwenen natuurlijk wel voor het grootste deel in zijn mond. Zonder nukken ging vervolgens de maaltijd erin en daarna zelfs nog boterhammen. "Mag ik nog een boteham" klonk er dwars door de film heen.

Viel me reuze mee. Mijn kleine branieschopper is eigenlijk een heel snoezig mannetje.. leuk zeg!

Boterham

Gesprek:

"Mag ik een boteham asjebieft?"
"Natuurlijk mopje, wat wil je erop?"
"Pindakaas"

-onderweg naar de keuken overpeins ik: pindakaas, doe je dat met of zonder boter? In principe natuurlijk zonder, maar dan is het toch wat droog. Maar echt noodzakelijk is boter niet want pindakaas plakt al uit zichzelf. En lust hij boter uberhaupt wel?-

"met boter asjebieft, mama"

-gelukkig: dat is duidelijk-

"Ik ben uit"

Grap van de week:

Pluk heeft van zichzelf de energie van een enorme wervelwind en is druk aan het spelen. Opeens staat hij stil. Het enige dat beweegt zijn zn ogen. Die kijken of iemand zich met hem bezig houdt. Met minimale lipbeweging zegt hij: "ik ben uit". En als je niet snel genoeg reageert: "het knopje zit op mijn been". De bedoeling is dan natuurlijk dat je hem weer aanzet zodat hij weer kan bewegen.

Hilarisch!

Ps: Deze grap kan ook heel goed tijdens het winkelen, in bad, of tijdens het eten. En het knopje kan ook op zijn arm zitten of op zijn buik.
Pps: Uitzetten kan ook, maar natuurlijk niet op de momenten dat je dat het liefste zou willen

Drakestreken

Nooit gedacht dat ik het 'heerlijk rustig' zou noemen wanneer twee peuters van 2,5 mijn huis afbreken en ik gezellig met vriendin op de bank kan kletsen.

Het samenspelen gaat steeds beter. Bret is maar 6 dagen jonger dan Pluk dus die twee begrijpen elkaar perfect. Zelfde fase, zelfde beleving, zelfde drakestreken...

Bret moest even wennen, maar nadat we met zn allen hard op tafel hadden gemept was de broederschap gesmeedt. De huiskraan moest het ongelden en wist je dat auto's ook kunnen vliegen en dat je met keukenspeelgoed pizza's kunt bakken maar dat heel hard rammelen nog veel leuker is?

De jongens vermaakten zich prima en Irma en ik konden gewoon even lekker kletsen.

Aan het einde nog wel even wat auto's van de deurmat gevist die door de brievenbus naar buiten waren gegooid, maar verder hadden ze geen blijvende schade aangebracht.

"Was leuk met Bret en Irma" mopelde Pluk nog voor hij uitgeput in slaap viel.

Amsterdam marathon

Vandaag de Amsterdam marathon. Leuk, want ze lopen praktisch in de achtertuin. We stonden op 31 km, aan de Hugo de Vrieslaan. Vlak bij de drink- en sponzenvoorziening. Er was een hoop te zien dus.

Tristan vond het prachtig. Aanmoedigen zit hem in het bloed, dus driftig klapte hij mee op papa's nek. "Kijk mama: rennende stokjes".

Thuisgekomen konden we nog net de finish zien. Een feest van herkenning: "ooh, daar zijn ze weer".

De oplossing!

Ollilot= Olifant (maar helaas weet hij al een tijdje dat het olifant is)
YamYam= Speen (geen idee waarom hij dat zo noemt) (jammer Tal..)
Atelepje= Knijpfruitje (tja....?)
Kloatielo= Kroatie (de RRRR blijft moeilijk)
Dattisss= Wat is dat? (goedzo Tal!)

Zingen

Zingen is het helemaal. En mama kan niet zingen dus mama mag ook niet meer zingen. ("weg jij, mama mag niet zinge, Tistan zinge".)

Favoriete liedjes die meneer het liefst alleen van voor naar achteren zingt:
-Deze vuist op deze vuist
-Hallo meneer de uil (helemaal)
-Olifantje in het bos (op de creche: "wie kent er een liedje met een dier?" Pluk: "olifantje in het bos")
-Hansepanse kevertje
-Zandkasteel
-Wielen van de bus
-Klap eens in je handjes
-Poesje mauw

Wat betekenen de volgende woorden?

-Ollilot
-Yamyam
-Atelepje
-Kloatielo
-Dattiss?

Poep-verhaal

Nadat pluk gisteren alweer slecht had gegeten en vandaag was wakker geworden met een wit smoeltje voelde ik hem al aankomen. Ik dacht nog even snel naar de intertoys te gaan waar ze een grote ton met houten blokken in de aanbieding hebben. Dan konden met het druilerige weer en griepje de hele middag binnen spelen en torens bouwen.
-Torens die je met houten blokken bouwt kun je nu eenmaal veel beter omgooien dan duplo torens waarbij de blokken aan elkaar vast zitten. En torens omgooien is nog steeds het mooiste dat er is. "Ga grote toole bouwuh, mama grote toole bouwuh, Tisstan toole omgooiuh: boemeleboem. Oooohhh, Jaaaah, datisssleuk!"-
Dus ik was even boven om me aan te kleden. Toen ik beneden kwam werd ik al een byzondere lucht gewaar. "mama, heb gepoept. wil schone luie".
"'Tuurlijk moppie, kom maar mee, dan verschonen we je even op de poef." Bij het neerleggen ging het mis: "mama poep op rug, mama iss vies". Nog mazzel dat ik er een matje onder had gelegd, want het zat overal.
Er zat niets anders op dan het kind druipend en al de trap op te transporteren en met kleren aan onder de douche te zetten. Zo erg hebben we het zelden meegemaakt. In zijn luier stond een plasje.
En dan blijken kinderen weer verrassend flexibel: na de douche ("mama, douche is lekkel walm, oooh jaaahh, lekkel") toch besloten om de blokken te halen. Natuurlijk heb ik ze keurig laten inpakken als een echt kadootje. Mooier was niet mogelijk. Het griepgedrein stopte direct en er verschenen weer glimlichtjes in zijn ogen. Ik denk dat we na het slaapje tot laat in de middag toolens zullen bouwen..

Vi-va-vakantie

Wat was het heerlijk. En ook al weer zo lang geleden. Hoewel het wel vrij lang duurde voor ik weer een beetje in het ritme was (lees: het normale stressniveau weer op peil was). De 'morgen is vroeg genoeg'-mentaliteit is redelijk lang blijven hangen.
We zijn uiteindelijk terecht gekomen op het eiland Rab, het tweede eiland voor de kust van Kroatie. Subtropisch klimaat doordat het afgeschermd ligt van de koele landwind, de helderste en schoonste zee van Europa. Het was net een bounty-eiland.
Toen we rond 19.00 uur aankwamen op Camping San Marino (geboorteplaats van de heilige Marino die later het stadstaatje in Italie stichtte) schrokken we ons een hoedje. Het was druk. Echt druk. Hutjemutje op elkaar gepakte duitsers en tjechen stonden kriskras door elkaar. Natuurlijk hadden we geen behoefte die dag nog ergens anders naar toe te gaan dus we besloten toch een plekje te zoeken en de volgende dag verder te kijken.
We zagen dat een gezin aan het inpakken was en vroegen of we zijn plek konden krijgen. "You're lucky" zei de vriendelijke Tjech en wij vroegen ons nog af waarom. Bleek dat we in een soort appendix van de camping terecht waren gekomen. Het was er heerlijk rustig en we hadden uitzicht op de heuvels en het bos. Krekeltjes overstemden de animatie bij het restaurant. En gelukkig hebben ze de in Spanje en Italie overbekende speakers die over de camping schallen in Kroatie nog niet ontdekt. Eigenlijk was het gewoon zo'n drukke badplaats camping als die je ook in Frankrijk, Spanje en Italie hebt, alleen dan zonder organisatie. Geen paaltjes waar je tussen moest staan, maar ouderwets 'claim je domein'. Vandaar ook dat het nogal chaotisch overkwam. Zoals eigenlijk alles in Kroatie. Een verademing vergeleken bij de geplande en georganiseerde toeristiek in west europa. En omdat de mensen die gek genoeg zijn om te gaan kamperen in Kroatie van een ander slag zijn (beleefder) ging het ook allemaal prima.
We hebben ons drie weken prima vermaakt met zonnen op het mooiste en zandstrand met het fijnste zand dat ik ooit heb gezien. Dat lag aan een baai van 2 km lang en 500 meter diep waarin het water (28C) nog niet tot aan je heup kwam. Een reusachtig pierenbad waarin Pluk zich prima heeft vermaakt. We hebben heerlijk gegeten (dat was vorig jaar in Noorwegen een stuk minder) en gedronken (huisgestookte slivovich), we hebben boekjes gelezen en verder helemaal niks gedaan. Leven in luilekkerland zonder echt pijn in je portomonnaie.. voor 9 euro een halve liter bier en een mixed grill aan het strand = echt perfect.
Voor we het wisten waren de drie weken om. En hadden we verder geen ruk uitgespookt. We hebben in totaal 2 wandelingetjes gemaakt en zijn 2 keer 's avonds naar de hoofdstad van het eiland gereden om luxe uit eten te gaan. Dat is lui. Zo'n luie vakantie heb ik van mijn leven nog niet gehad..
Wat was het heerlijk!

vakantiekiekjes 3

Macho-man met biertje in huurbootje



**zucht**
2x

Romeins fundament om te bezichtigen


Kijk 'm genieten!

vakantiekiekjes 2

Chocolade-ijsje met zandtopping op het strand


Het servetje uit het broodmandje is ook een hoedje

Moeder een zoon


Familiekiekje
Kristalhelder water!

vakantiekiekjes

Komiek in de auto


Met je pet op de fiets
Spelen in de zee

Kippenijsjes van de BBQ (kipspiezen dus)















Bounty-eiland! (onze baai vanaf een heuveltje)

Mistroostige camping bij Wurzberg, Duitsland op de heenweg

Zus echt weg nu

Afgelopen weekend zijn Mette en Martijn echt in hun nieuwe huis getrokken. Het begon op vrijdag met een housewarming. Liep een beetje uit de hand: ik waggelde rond 4 uur 's nachts mijn bedje in..
Zondag de echte verhuizing. Mama en ik deden de catering. Was heel gezellig met al die verhuizende mensen (12!) over de vloer. Alles verliep prima en tegen 16.00 uur was alles over.

Pluk had gelukkig geen last meer van zijn oor: "dokter met lichtje in oor schijnen, Tristan au in oor, oor helemaal schoon nu, Tristan geen au meer". Dus dat was dat. Wel bleef ie slecht slapen en was hij dus behoorlijk moe. Maar hij vond het hele verhuisgebeuren razend interessant en vermaakte zich prima met al die mensen.

Aan het einde van de dag gezellig met zijn allen gegeten en toen terug naar ons huis. Toen ik tegen 11 uur gesloopt in bed stapte was het akelig stil boven mijn hoofd . Het leek wel stiller dan wanneer ze gewoon op vakantie waren. Lekker rustig wel... ;-)
Dinsdag hebben we natuurlijk wel weer samen gelunched. In haar huis deze keer. Voelde gelukkig als vanouds. Misschien gaat dat hele verhuisidee toch nog wennen.

'Beetje auw'

De arme man heeft een oortonsteking te pakken. Hij was al een paar dagen uit zijn hum, maar vannacht begon hij echt te spoken. Hij voelde zicht zo beroerd dat hij zelfs geen boekje meer wilde lezen (en dan is het slecht!). Toen ik na twee bekertjes warme melk weer naar mijn bed wilde kreunde hij: "Tristan beetje auw". Hij wees naar zijn oor.
Natuurlijk meteen temperaturen en hij had ook koorts. Met een paracetamolletje lukte het hem gelukkig om weer in slaap te komen.

Vanmorgen meteen naar de dokter en de diagnose was een oorontsteking die op het punt van doorbreken staat. Niet dat ze er wat aan doen. Maar dan weten we tenminste wat er aan de hand is. Ik geloof ook niet in het direct volstoppen met pillen, dus we kijken het even aan.
"U kunt een behoorlijk 'loopoor' verwachten", zei de dokter. En: "drie maal daags paracetamol toedienen".
"En voor de slapeloze ouders?" probeerde ik nog. Maar daar had hij geen antwoord op...

Zielig hoor dat mijn Pluks een beetje auw' heeft. Ik hoop maar dat zijn oor snel leegloopt zodat de druk ervan af gaat en de pijn minder wordt.

Hop aan de slag

Vandaag was het voor lief 'family management day'. Ik mocht gewoon werken.
Toen ik vanmorgen het huis verliet werd ik uitgezwaaid door mijn mannen. Twee koppies om de deur, zwaaiend in de deuropening.

pluk: "Dag mama, (en tegen papa) mama aa he herk" (h=w)
lief: "inderdaad, mama gaat aan de slag"
"Dag liefies" riep ik en stapte op de fiets.
pluk: "mama in de slag, dag mama"

Slim ventje!

Kort van memory is ie niet. Bepaald niet.

Vrijdag: ik kocht in de Lidl een leuke gereedschapset. Hij had het niet door. En toen hij bij de kassa een enorme smakker maakte met een reusachtige bult als gevolg beloofde ik hem dat als ie snel mee naar huis ging hij een kadootje kreeg. In de auto viel hij in slaap. Thuisgekomen mocht hij dus meteen het bed in. Toen ik hem na zijn slaapje uit bed haalde was hij het echter allerminst vergeten. Rechtop in bed stond hij en riep luidkeels: "kadootje!""

Zondag: Tessa was jarig. Feest in Hilversum dus. Voor zijn slaapje vertelde ik al dat we naar Tessa en Menno zouden gaan. Toen ik meneer uit bed trok was hij het wederom niet vergeten: "Naar Tessa en Menno!" was de boodschap.
Aangekomen in de straat wist hij het ook precies: "daar Menno en Tessa".

Na het feest gingen we nog even langs mijn ouders die net uit Frankrijk terug waren. Ik vertelde dat Nana terug was uit Frankrijk en dat we nog even een kusje gingen halen. "Opa T ook daar". wist meneer precies te vertellen.

Vanmorgen had hij het ook door. Het is maandag en dan gaat hij naar de creche, met de kindjes spelen. Luid en duidelijk verkondigde hij: "niet naar de kindjes spelen". Pluk heeft het namelijk gehad met het spelen met de kindjes. Twee keer per week breekt hij de tent af als ik wegga. En twee keer per week breekt dus ook mijn hart als ik weer de deur uit stap. En dat terwijl hij het er echt naar zijn zin heeft. Als ik hem ophaal is hij altijd vrolijk en heeft ie 100 verhalen. Het doet me pijn dat hij al op twee jarige leeftijd moet leren dat het leven niet alleen uit leuke dingen bestaat.
Moederschap is schizofrenie: het bestaat vooral uit de loskoppeling van ratio en emo. Ratio zegt dat het goed is voor zijn ontwikkeling en dat het toch niet anders kan. Maar Emo zegt dat ik een ontaarde moeder ben die haar kind naar het slachthuis brengt. Pluk en Emo begrijpen elkaar goed. Soms een beetje te goed, want Pluk speelt er natuurlijk handig op in als hij iets voor elkaar wil krijgen.
Gelukkig treffen Ratio en Emo elkaar ergens in het midden en helpt het dat ik altijd even kan bellen of het al beter met hem gaat. Verder hoor ik ook nog geen stemmen en ben ik nuchter genoeg om mijn gespleten persoonlijkheid de baas te blijven. :-)

Definitely uncool!

Zondagchtend; uitslaapochtend. Tenminste voor 1 van ons. De gewoonte is om rond 11 uur de ander te wekken met een kopje koffie op bed. Heerlijk momentje: nog slaperig in bed, rustig wakker worden met een springende peuter bovenop je. Kan niet beter, zeker als de zon schijnt.

Vanmorgen was ik even in de keuken; het was mijn beurt om de koffie te zetten. Er was voor Pluk niet meer tijd nodig dan 3 minuten van mijn afwezigheid om de sleutels van het kastje te pakken. Het kastje waar hij tot voorkort niet op kon. Vervolgens bedacht hij dat het een goed idee was om te kijken welke objecten in de huiskamer je daarmee kunt bewerken.

En toen ik het verdacht stil vond in de kamer en de alarmbellen hard begonnen te rinkelden was het al te laat. De sporen van de huissleutel staan nu voor eeuwig in onze flatscreen lcd tv gegrift...

Hemelvaart bij Nana in Frankrijk

In de echte ouderwetse draaimolen op het centrale plein in Gerardmer
(opa, nana en ik aan de gewurzstraminer en croque madame)

Met opa T aan het meer van Xonrupt

Met opa T op het meer van Xonrupt

Weer thuis op het zomerfeest van de Toverlantaarn

Amsterdammertje

Op de opendag van het INIT-gebouw waar ik nu werk danste Pluk of zijn leven ervan afhing:

(of omdat hij de charmante camera-dame wilde verleiden) ;-)

Me(n)taal moe..

Raar toch hoe dat werkt. Soms ben je zo druk in je hoofd dat het lijkt alsof je elke dag een marathon loopt. Dan kost het dagelijks leven gewoon zoveel energie dat het lijkt of je nergens toe komt. Dagen achtereen kan ik dan heel 'druk' zijn met eigenlijk niets anders dan gewoon voortgaan.
En geen idee hoe het komt. Hormonen? Idd: elke maand komt dat dipje wel een keer voorbij. Soms duurt ie langer en soms is het ook zo weer over. En hoe ik ook probeer om invloed uit te oefenen op die vermoeidheid of het straal te negeren, je hebt er niets over te zeggen.

Vroeger was het geen probleem: zonder kind kon het gewoon. Dan had ik zelfs op de dagen zonder energie toch nog voldoende om de stapels post weg te werken, de mailbox te legen en een sociaal leven te onderhouden.Nu niet. Nu heeft Pluk recht op alle energie die hij nodig heeft. En dat is op energie-arme dagen tegenwoordig meer dan mama in huis heeft.

Ik heb ik sinds deze week besloten me er niet meer druk om te maken en er gewoon dan maar aan toe te geven. Laat de post maar stapelen, de mailbox volstromen en heb vertrouwen in het geduld van je vrienden. Gewoon wachten tot het over is en de energie vanzelf weer terug komt.
En dan op een regenachtige vrijdagmiddag de koe bij de horens te vatten en alles weer op te ruimen.

En wat blijkt: ik heb vandaag het hele huis opgeruimd, mijn mailbox leeggemaakt, de post gedaan, twee wassen gedraaid, de krant gelezen met een kopje koffie en zelfs tijd gevonden vooreen blogje!

Dus mijn lieve geduldige, trouwe bloglezertjes: hoewel ik uw geduld danig op de proef heb gesteld hoop ik toch dat dit bericht uw gezicht bereikt. Dank voor het geduld en het vertrouwen!Even kijken of ik ook nog tijd kan vinden voor wat leuke plaatjes...

Verjaardag enzo

Schandalig: het is alweer bijna een maand geleden dat ik hier iets schreef... en het lijkt helemaal niet zo lang terug.

Weer hectische tijd achter de rug: veel gewerkt, verjaardagen, zonzonzon-dagen (en dan zit ik niet zoveel achter de computer als ik thuis ben; ik zit er op mn werk al lang genoeg achter), koninginnedag, alle opa's en oma's uitgezwaaid op vakantie, kraam- en verjaadagsvisite in Belgie, etentjes, theaterbezoek.. enz, enz.

Maar het is wel heerlijk dat de zomer weer is begonnen (hoewel het vandaag echt pestweer is).

Alweer 1,5 week geleden vierden we Pluks verjaardag. Bewust niet de hele wereld uitgenodigd, want het was al druk genoeg met de halve wereld. Veel kindjes, lekker weer, voldoende drank en hapjes en daardoor natuurlijk gezelligheid.

Pluk is enorm verwend. Van ons kreeg hij een echte zandbak. Half ingegraven in de tuin, dus er valt een hoop te scheppen. Natuurlijk ook de bijbehorende zandauto en speeldingetjes waren aanwezig. Hij vond/vind het prachtig. Vandaag riep hij weer: zandkasteel maken? Maar het regent dat het giet, dus dat is niet zo'n goed idee..

Verder is hij enorm verwend door alle ooms, tantes, opa's, oma's, vrienden en vriendinnen. Brandweer auto's (die zijn momenteel helemaal hot), loopfietsen, kiepwagens, boekjes, zwembroeken (met bob de bouwer!) en zelfs een heuze knikkerbaan. Hij is er helemaal mee in zijn sas.

Deze verjaardag heeft duidelijk meer indruk gemaakt dan de eerste. Als je hem vraagt: "Tristan hoe oud ben je geworden?" roept hij nog steeds vol trots: "Tee jaatjes".

Tijd voor een hobby

Pluk is bijna 2 en nu is het wel tijd voor een hobby. 'Mama en Tristan-tijd'. Op dinsdag of vrijdagochtend wil ik iets van een activiteit gaan doen. En in het kader daarvan nemen we nu een aantal proeflessen.

De eerste was The Little Gym. Kende ik al en vriendin T die bij de Gym in Brussel zit, maar hoorde pas onlangs van de buurvrouw dat er in Amsterdam ook een is.

Vanmorgen gingen we voor de proefles. Ongeveer 10 kindjes en hun ouders mochten 45 minuten los gaan in een zaal met matten, kussens, evenwichtsbalken en rekstokken. Eerst een gezamelijk onderdeel in een kring. Daarna vrij ravotten en weer afsluiten met een gezamelijk onderdeel op de grote mat.

Pluk ging helemaal uit zn dak. Vooral de speeltoestellen en kussens hadden zijn onverdeelde aandacht. Maar ook bij de gezamelijke oefeningen kwam hij regelmatig even polshoogte nemen en meedoen.

Ik had eigenlijk verwacht dat hij eerst van een afstandje zou kijken of heel dicht tegen mama aan voorzichtig zou meedoen, maar hij uiteindelijk was het of hij de zaal voor zichzelf had. Hij was de koning. Hij heerste op de matten en de rekstokken. Ook de evenwichtsbalk was een peuleschil.

Dit was dus heerlijk geslaagd. Wel een prijzige bedoeling trouwens. Tot het einde van het jaar mag je maar liefst 220 euro neertellen voor elke week drie kwartier. Maar goed: vriendin T noemt het niet voor niets: 'Yuppengym'.

De volgende proefles is in het zwembad, en ook de dansschool op de hoek gaan we nog uitproberen.

Paashaas Petra

We mochten ook komen bij het paaseieren zoeken! Vriendin Petra (oud-collega Telegraaf) is eens per jaar Zwarte Piet en laat zich ook eens per jaar in een Paashaaspak hijsen voor de paasviering voor de kinderen van de Telegraaf werknemers.
Op een het prachtige landgoed Beeckestijn worden heel veel paaseitjes verstopt en dan mogen de kinderen zoeken.
Tristan vond het prachtig. Wat een avontuur! Jammer dat de Paashaas een beetje te spannend was: "Paashaas eng". Later trok dat wel een beetje bij: "Bobo, konijntje". Ik: "ja, hij lijkt wel een beetje op Bobo" (de Bobo-website is al tijden te gek en hij heeft inmiddels ook een abonnement op het tijdschrift). Maar op mijn vraag of hij de paashaas even wilde aaien was het stellige antwoord: "Neeeheee!"
We hadden uiteindelijk 7 eitjes te pakken, een kopje koffie met plakje cake en even lekker bijkletsen met Patries, Iza, Tim en hun oma. De eitjes mocht je ruilen voor een zakje met een chocolade paashaas. En dat was helemaal goed: "Slokkaka koekjes!"

Zus weg?

Mn zus gaat t huis uit! Ze was natuurlijk al jaren het 'ouderlijk huis' uit, maar nu gaat ze ook ons huis uit. Het wordt een huisje op de middenweg, dus nog altijd op kruip-afstand. Natuurlijk is het hoog tijd voor een echt huis, ipv op kamers bij je zus. Ik gun het haar en haar lief natuurlijk van harte. Maar toch; ze woont straks niet meer boven mijn hoofd...
Wordt voor Pluks ook wennen. Hij heeft het altijd over 'Mette Boven'. Hoe vertel ik hem dat het straks 'Mette Middenweg' is?

En toch is het ook een beetje spannend. Wij krijgen er een hele verdieping bij. 50% extra ruimte. Kwestie van een muurtje breken. Wat een luxe! 3 extra kamers, een toilet en douche , een keuken en een balkonnetje dat het langste zon heeft van de hele straat. Gaaf!


-En dan hier nog wat foto's, gemaakt op Marcels verjaardag (met mn nieuwe telefoon met goeie camera).

Ziekies

Pluks is de afgelopen 1,5 week ziek geweest. Alles scheelde eraan: verkouden, pusoog, loopoor. Koorts en kwakkelen. Net nu het mooi weer was en er roeiwedstrijden waren op de Amstel. We zijn even gaan fietsen, maar pluk werd toch erg snel moe en viel na een uurtje bijna op de fiets inslaap. Gelukkig waren we toen al bijna thuis.

Gelukkig gaat het nu weer beter. Vandaag mocht hij zelfs naar de dierentuin met papa, Gijs en Max. Groot feest natuurlijk. De mannen met de zoons op stap.

En ik was aan het werk. In het nieuwe gebouw van PCM dat zo groot is dat de ramen heel ver weg lijken.