Sinterklaasfeest

Gisteren was het Sinterklaasfeest van mijn werk. En omdat ik binnenkort waarschijnlijk werkeloos ben pikken we nu nog even alle graantje mee. Ongeveer 50 kinderen waren komen opdagen. Niet te veel dus. Mama's en papa's hoorden er niet bij. Maar dat was even schrikken voor Pluk. Er was geen manier waarop ik er tussenuit kon knijpen zonder dat hij het heel hard was gaan huilen. Gelukkig mocht ik toen wel blijven. En dat was maar goed ook, want nu kon ik foto's maken.

Er was een goochelende clown, kinderen die dansten en zongen, een man met een 'arkkordeon' zoals Pluk zei toen clown Kappi hem dat vroeg en tussendoor een pakje sinasappelsap en chips.
Toen hard zingen en daar kwam de Sint. En hij had wel 4 pieten bij zich. Prachtig natuurlijk. Ademloos toekijken terwijl je op een pepernoot kauwt. En dan aan het einde met je groene kaartje een prachtig jongens-kleuter-kadootje ophalen. En met Sint op de foto.

'Mama niet weggaan!'

Ademloos

Met Sint op de foto... wel een beetje intimiderend

Roerige tijden

Het zijn roerige tijden. Vandaar dat ik wel schrijf over bloggen, maar er niet aan toekom om het ook werkelijk te doen. Even inhalen dus.

Op mijn werk is het chaos. Een dezer dagen hoor ik of ik Toos Werkeloos ben. En met mij nog een fix aantal andere collega's. De sfeer wordt er niet beter op en dat maakt dat ik na een werkdag alleen nog uitgeblust op de bank kan hangen. De Telegraaf had er een boeiend bericht over. Hoewel de cijfers in het bericht niet kloppen, is de basis juist. Deze week komt er vast al meer nieuws, maar officieel hoor ik volgende week maandag meer.

En dan is er tussendoor altijd nog de baby die kwart voor zes een mooie tijd vindt om op te staan, en de kleuter die, als hij zijn schoen mag zetten, daar het liefst nog een schepje boven op doet.

Maar niet getreurd, die glimmende oogjes rond Sinterklaastijd zijn veel waard. Afspraak is dat de jongens om de twee dagen hun schoen mogen zetten. Pluk weet dat precies en denk niet je je nog kunt vergissen. Bolletje snapt er eigenlijk nog geen barst van, maar geniet van het sabbelen op de taai-taai die hij regelmatig in zijn schoen aantreft. Daarmee kun je trouwens ook prima je haar recht overeind op je hoofd zetten.

En dan waren er vorige week ook nog ' De GGD vaccinatiedagen'. Groot feest natuurlijk. In de Bakfietsfile naar de RAI, Balonnen, Efteling wachtrijsysteem waarin niemand stond te wachten en je gewoon door kon lopen. Achter de schotjes A t/m G zaten honderden mensen te prikken. Kleuter wilde niet bij meneer Bart op schoot (en terecht) dus ik mocht hem vastklemmen ('ze kunnen heel hard schoppen, hoor mevrouw'). Natuurlijk was dat niet nodig want Pluk bleef heel kalm, keek toe hoe de naald in zijn arm verdween, zuchtte eens diep, stond op toen het klaar was en begon toen heel hard te huilen. Gelukkig was Lief daar om hem te troosten terwijl ik Bolletje vasthield. Die keek ook toe terwijl die naald erin werd gejetst, begon (zoals het hoort) meteen te brullen en hield daar snel weer mee op toen ik een koekje voor zijn neus heen en weer zwaaide.
Met een kwartiertje (inclusief plas van de kleuter) stonden we weer buiten. Een eitje! Half december gaan we weer!

Voor de RAI op de foto natuurlijk

Bolletje en ik wachten op Pluk die aan het plassen is. Op de achtergrond de linten van het Efteling zig-zag wachtsysteem.

De tafeltjes waar werd geprikt

En klaar!

Maarten

Sintesinte Mikmak
Mijn moeder is een dikzak
Mijn vader is een hamer
Dan vliegt hij door de kamer

#dikke pret#

Op het kinderdagverblijf

Leidster C stuurde deze foto´s op. Ik weet nu waarom meneer nauwelijks slaapt als hij daar is. Het is er veel te leuk..
Hij leert er over de natuur. Over slakken enzo.
En hij krijgt er knakworsten die hij thuis nog helemaal niet krijgt.. (vandaar dus die geur uit die luier)
Maar blij is hij wel. Kijk maar:

Rollen

Ik dacht dat ik enorm was toen Bolletje in mijn buik zat.
Maar naar verhouding is dit pas enorm..


Stacey Herald is hier hoogzwanger van haar derde(!) kind..
Lees het hele verhaal

Kontfloppen of kruipen?

Bolletje wil allang niet meer liggen. Hij wil zitten. En hij wil ook steeds meer bewegen. Dat lukt hem nog niet echt, maar wel steeds beter. Soms tref ik hem in een heel andere hoek of houding aan dan hoe ik hem achter liet. Vooralsnog is het me een raadsel hoe hij zich dan heeft bewogen. Hij oriënteert zich momenteel op de verschillende manieren van voortbewegen. Liggend jezelf voortrekken met je handen, of juist achteruit duwend. Zittend jezelf voortrekken of juist duwen. Met 1 been voor en 1 been achter. Kortom hij heeft zijn favoriete manier van bewegen nog niet gevonden.

Toen Pluk ongeveer zo oud was als Bolletje nu ging hij ook bewegen. Oke, hij was ietsje ouder, oke Pluk was fix ouder; hij was bijna 11 maanden. Maar kruipen was er niet bij, meneer bewoog op geheel eigen wijze. We noemden het 'kontfloppen'. Voor Lief was dit een feest der herkenning. Volgens zijn moeder heeft hij in 1973 het kontfloppen uitgevonden.

En nu vraag ik me af: is kontfloppen werkelijk zo genetisch dominant dat ook Bolletje zich op deze manier gaat verplaatsen, of zal hij besluiten dat kruipen toch minder energie kost?
Wie het weet mag het zeggen.. in de poll hiernaast.

Om je te helpen: hieronder het filmpje van hoe Pluk dat bedacht had.

Alweer ziek en zondag druilmiddag verveling

Ik dacht dat het kwam omdat ik bij fifteen wat verkeerds had gegeten, maar het bleek gewoon een gruwelijke buikgriep te zijn. Maar liefst vier dagen mocht ik op het toilet doorbrengen. Op dag drie was het genoeg en ging ik aan de Norit. Uiteraard met de gevreesde verstopping tot gevolg, maar zo kon ik tenminste het vrijgezellen feestje van vriendin K meemaken.
Hoewel ik dit soort feestjes meestal probeer te ontwijken, leek deze me eigenlijk wel leuk. Omdat ik al dagen leefde op kopjes slappe thee bedacht ik dat ik tenminste mee kon gaan naar de high tea in de bakkerswinkel in de Warmoesstraat. Het werd spontaan heel gezellig en ik voelde me eigenlijk (en gelukkig) best goed. We zaten gezellig te kletsen en ik vertelde het Plukkie-poepverhaal van afgelopen zomer. "Waarom staat dat niet op je blog?" riep vriendin K verontwaardigd uit. En omdat het vandaag de meeste druilerige dag van 2009 is, baby net naar bed is vertrokken, kleuter heeft bedacht dat hij die buikgriep nu wel wil hebben en ik mijn lezertjes natuurlijk dit hilarische verhaal natuurlijk niet wil onthouden volgt hieronder alsnog het verhaal van ons avontuur op Gaypride.

We gaan terug in de tijd, naar 2 augustus 2009 om precies te zijn, de dag van de canalparade, de afsluiter van Gaypride. Net als vorig jaar besloten mijn vader en ik samen de dansende homo's in de grachten te gaan bekijken en te genieten van 'onze stad' op zijn best. 's Ochtends fietste lief met Pluk toevallig over de Magere Brug en ze zagen de boten van de toeschouwers al verzamelen op de Amstel. Pluk vond het prachtig, hij wilde ook mee 's middags. Uiteindelijk liepen we dus met het hele gezinnetje en Opa T langs de Amstel en de Prinsengracht.
Het was druk, stervensdruk. Gelukkig bleek dat mijn vader (en wij via hem) iemand kennen met een woonboot langs de Prinsengracht. De oudste woonboot van de stad en de beste plek om Gaypride te zien. We zaten eerste rang en genoten! Niets druk, een geweldig feest onder een heerlijk zonnetje.
Als alle officiële boten zijn geweest komt -heb ik geleerd- het beste schouwspel: alle toeschouwerbootjes varen achter de parade aan en er ontstaat een enorme chaos op de Prinsengracht. We bleven lekker zitten en genoten verder. Pluk moest even poepen. Gelukkig kon J, de eigenaar van de boot, het hebben en mocht hij daar even rustig zitten. Lief ging met hem mee, ik zat met Bolletje op het dek.
Ze waren nog niet weg of een middelgrote sloep komt langszij en een aantal dames loopt over onze schuit om naar het toilet te gaan in de achtergelegen bar. Eigenaar J vindt het best, maar niet de hele sloep svp. "Natuurlijk niet" roept de kapitein, maar ondertussen neemt de stroom mensen die heen en weer over J's boot wandelt gestaag toe. Na een tijdje vindt J het niet zo grappig meer.
Ik zat ondertussen nog steeds met Bolletje in het zonnetje op het dek. Opeens valt me het pijpje op dat halverwege de woonboot uit de wand steekt. Ik had er al de hele middag naar zitten kijken, maar er verder geen acht op geslagen. Nu viel het me opeens op.
J en mijn vader waren ondertussen echt klaar met de stroom plassers en besloten de sloep te verwijderen. Het werd wat onaangenamer; mijn vader roept dat ze daar beter niet kunnen blijven liggen en als ze dan nog steeds niet weg willen proberen ze de sloep los te halen en weg te duwen.
Juist op dat moment is Pluk klaar met poepen en trekt hij het toilet door. Opeens is het me duidelijk waar de pijpje halverwege de boot voor dient. Ik dacht nog: 'dat kan niet waar zijn' direct gevolgd door 'nee, dat kan niet missen'. Een plens water met inhoud loost direct in de middelgrote sloep ter hoogte van de stuurkolom. Triomfantelijk roept mijn vader "ik zei toch dat je hier beter niet kon blijven liggen".
De ontzetting bij de mensen aan boord van de middelgrote sloep is enorm als ze ontdekken dat er met het water ook een ruime (want als ie gaat, dan gaat ie goed, die Pluk van mij) verrassing aan boord is gekomen. En terwijl ze bezig gaan om het afvalproduct van mijn kleine beer weer uit de boot te verwijderen hebben mijn vader en J de mogelijkheid om de boot razensnel uit te zetten en wordt hij meegenomen in de stroom boten op weg naar de Amstel.

Gaypride 2009 was geweldig, een prachtige dag, één uit duizenden, één die me nog lang zal heugen...

Bootjeschaos vanaf de Magere Brug

Ons eerste plekje eerste rang op de woonboot