Lekker poepen

We waren klaar om naar het kinderdagverblijf te gaan. Tristan stond al in de gang met schoenen en jas aan. Ik deed mn schoenen aan. Stralend keek hij me aan en riep in perfect Nederlands: "Lekker poepen!". Ik kwam niet meer bij..
Natuurlijk direct papa gebeld. Het was geen toevalstreffer: hij herhaalde het enthousiast voor Rolands voicemail.
En dan vraag ik me af: zou hij nou echt bedoelen wat hij zegt?

Andere topper is: absoluut. Kan ie ook. Klinkt nog wel een beetje als 'appolu'.

Het Sinterklaas gebeuren komt ook redelijk bij hem door. Helemaal vat ie het nog niet, maar ´pietje´ is erg interessant. Beter nog zijn de k'dootjes en de koekies (pepernoten, maar alles wat lekker is heet koekie of toetieeeeee).
Ook goed is je schoen zetten (dat is uiteindelijk toch gelukt, zie eerder blogje) en vooral het samen singen. Vindt ie prachtig! Maar wat die wortel in die schoen moet is voorlopig nog een raadsel..

Strand

Afgelopen zondag gingen we naar het strand. Dat was helemaal het einde. Jammer dat we niet de enigen waren, maar toch zeer de moeite waard. Ik wist niet dat we zulke mooie zonsondergangen hadden in Bloemendaal.

Bert en Ernie; hier zijn we dan

Tristan vond het prachtig. Vooraf begreep hij er geen bal van: we gaan vandaag met andere kindjes spelen. Maar toen hij er was snapte hij het prima. Hij ging direct los in de speelgoedkast.
Ik stelde me voor aan wat andere ouders. De sfeer was goed. Er stond -gelukkig- ook koffie. Er waren behoorlijk wat oudere kindjes. Van Tristans leeftijd was er 1 meisje; Ida geboren eind december. Dat klikte wel want ze waren regelmatig bij elkaar in de buurt te vinden, maar echt samen spelen was nog wat moeilijk.
Toen was het tijd voor crackers met yoghurt. Twee werkte hij er zonder blikken of blozen weg, maar de yoghurt was even wennen. Die was drinkbaar gemaakt met water en volgens mij heeft hij toch liever het pure spul.
Na de crackers was het 10 uur geweest en ben ik een uurtje weg gegaan. Toen ik terug kwam was hij in de speelgang aan het spelen met andere kindjes. Hij had het reuze naar zijn zin. Kwam me direct autootjes laten zien en een dikke knuffel geven. Vraag me af of ie wel had opgemerkt dat ik er niet meer was..
Donderdag is de tweede wendag, dan mag hij tot 12.30.

Wat ben ik toch een sukkel

Oke, dus het is Sinterklaas.
Natuurlijk is dat leuk voor ouders en kinderen. Ik had het helemaal gepland: zaterdagochtend boodschappen doen en een kadootje kopen. Dat laatste was nog lastig, want je wil wat kleins, niet te duur maar toch educatief en het moet nog leuk zijn ook. Duurde zeker een kwartier voor ik klaar was met twijfelen en het sprookjeskasteel kocht: een verzameling kleine boekjes met de bekende sprookjes.
Dan natuurlijk de intocht kijken op televisie. Aart Staartjes doet het niet meer, maar we hebben tenminste Diewertje Blok nog. Helaas, de kleine man stort na de boodschappen in slaap en tegen de tijd dat ie wakker werd zat de Sint lang en breed achterover in de kroeg met een biertje.
Dan maar gewoon ´s avonds de schoen zetten. Leuk met liedjes zingen enzo. Ik had zelfs nog wel ergens een wortel.
Gijs kwam helpen met de plinten van de keuken maar dat werd ook al niets want het was open bordeeldag en hij en Roland zaten tot half zes in het bordeel op de hoek (te veel) glazen rose champagne te dinken. Laat eten dus en nakletsen.
Tristan was al moe en hij moest nog in bad. Pas toen ik op de bank plofte dacht ik 'er was iets'. Niet lang daarna zonk het in. Het schoenzetten was ik glad vergeten. Sukkel..

Afscheid Koekiemonsters

Het afscheid van de Bibelebonseberg was toch moeilijker dan gedacht. Ik had echte koekiemonster koekjes gevonden, we hadden leuke zakjes met een ontbijtkoekje, twee ballonnen en een speeltje gemaakt en voor de leidsters een lekkere chocolade letter. Er werd gezongen en er was een mooie muts gemaakt met 'Tristan is Cool', zijn uitspraak die alle kindjes inmiddels kennen. Echt geweldig! De bob-de bouwer riem ontging hem volledig, hoewel hij ontdekte dat je goed kunt kluiven op een schroevedraaier.
Toen we vertrokken had ik een brok in mijn keel. Het is toch jammer. De leidsters zijn echt schatten. Wat zou ik ze graag meenemen...
Maandag gaan we wennen bij 'Bert en Ernie'. Op zich handig om het bij Sesamstraat te houden.
Tristan heeft het allemaal niet zo in de gaten. Gelukkig!

Wel heeft hij inmiddels veel meer in de gaten. Het lukt hem zeer goed om dingen duidelijk te maken. Dies en Dese gebruikt hij samen met wijzen om te vertellen wat zijn plan is. Andere veel begruikte woorden zijn `Mooi`(mooi), `Balate´(bellenblaas), ´Kaas´(pindakaas, smeerkaas en appelstroop), ´Appe` (ook appelstroop en appels) `Manna´(mandarijn), ´Slapuh´ (slapen), `Auto` (auto), ´Iets´(fiets), ´Tappe´(stappen of lopen) en Tap (trap). Nieuw zijn de twee woord-zinnen. ´Ette oven´ (Mette woont boven) of ´Papa mee´ (papa kom je ook mee).

Verder lijkt het nog steeds erg druk met 4 dagen werken, waarvan 2 internetredactie diensten. Die mogen wel vanuit huis, maar blijkt in de praktijk lastig. Afgelopen maandag had ik enorme technische problemen en trof ik mezelf om 22.00 uur aan op weg naar de krant. Vanaf volgende week heb ik in ieder geval weer 1 dag extra thuis. Hoewel ik nog wel avonddiensten blijf draaien. Als alles goed gaat is dat de ideale combi. Twee keer 4 uur s´avonds thuis en 3 keer 8 uur overdag op de krant. Ik ben benieuwd. Wie weet kan ik dan ook mn badkamer weer eens schoonmaken..

Heb jullie gemist..

T zijn drukke tijden. Soms dan komt alles tegelijk. Afgelopen week was het nogal hectisch op mijn werk. Heb door omstandigheden 6 dagen gewerkt, waar 3 toch een stuk prettiger is. Maar het was wel erg leuk en soms is even een stapje harder lopen ook gewoon nodig. Maar nu is het klaar. Dwz: nog twee weken en dan ga ik gewoon weer terug naar 3. Stukken beter. Doe wel wat redactionele taken erbij, maar dat levert juist energie op: het is weer eens wat anders.
Vandag zijn we bij de intake van het nieuwe kinderdag verblijf geweest. Vielen met onze neus in de boter want het was de afsluiting van de kabouterweek. Ze deden de kabouterdans. Je voelt 'm al aankomen: met het liedje van kabouter Plop. Tristan, normaal altijd erg te vinden voor een dansje, stond totaal geintimideerd aan de kant te kijken naar al die nieuwe kindjes die aan het dansen waren. Hij vond het wel prachtig.
En poeslief was hij, terwijl ie toch echt midden in de peuterpubertijd zit. "Nee" is het woord van de week. -Wil je wat drinken? "Nee" en dan toch zijn beker pakken. -Wil je naar bed "Nee" en ondertussen bijna met je hoofd voorover op tafel in slaap vallen. Heel lastig! Bovendien snapt ie het niet meer als ik zeg: "Nee". Dan gaat ie gewoon door met het messenmandje uit de vaatwasser leegruimen, de krantenbak ondersteboven keren, of met de telefoon tegen het kastje rammen. Lekker dan. En bij het nieuwe kinderdag verblijf staat ie met zijn meest innemende glimlach de leidsters in te pakken.
Het leven van een werkende moeder gaat niet over rozen.

'"Moi"

Het woord van de dag is "Mooi". Alles is mooi, of beter "Moi". Vanmorgen op bed waren het de knijpers waarmee we de klamboe dicht houden. Die vindt hij prachtig! Al tijden, maar nu kan hij ook zeggen wat hij vindt. -Die dingen zijn trouwens levensgevaarlijk, want als je je velletje ertussen knelt doet het echt pijn.-
Maar Tristan houdt van livin'on the edge en wil die knijpers elke keer weer. En dus wijzen, en roepen: "moi, moi".
Alles is "moi, moi". De tafel, je schoenen, je nieuwe tweedehands jas, opa T's auto, etc. Het is cool als je een nieuw woord ontdekt.

Ziek feestje

Zaterdag was het feestje. Het was erg gezellig. Omdat het al vroeg begon (vanaf 14.00 uur)  kwam niet iedereen tegelijk en had ik soms zelfs wat tijd om te kletsen. We boften natuurlijk wel enorm met het weer. Volgens mij was 30 september echt de laatste lekkere dag van het jaar. . Alsof de weergoden hadden gewacht met het inzetten van de herfst tot wij onze verjaardagen hadden geviert. Heerlijk was het. Ook prettig dat na afloop (rond 22.00 uur)  alles snel was opgeruimd. 

Het was alleen jammer dat Tristan weer ziek was. Weer enorm benauwd en daardoor sjagerijnig en moe. Logisch natuurlijk, maar de timing was niet oke.

En toen begon ik de optelsom te maken:
-Hij heeft het altijd in het weekend, ofwel nadat hij op de creche is geweest.
-Hij heeft het vaker nu hij een dag extra gaat
-Het is begonnen toen hij naar de creche ging en kwam frequenter toen hij ging bewegen.
-Het is altijd hetzelfde patroon: 1 dag echt ziek: zeer waterig snot en benauwd en de volgende dag gaat het alweer een stuk beter. De 3e dag is hij eigenlijk weer beter. Er is geen verkoudheid die elke keer exact hetzelfde patroon volgt en bovendien zo kort duurt.

Conclusie: het moet wel een allergie zijn voor iets op de creche.

Toevallig was 1 van de leidsters er en die zei dat de vloer die er ligt zeer oud en rot is en dat er meer kinderen zijn die last hebben als ze gaan kruipen. Er zitten gaten in het linoleum, waar het water na het dweilen onder loopt. Dat geeft natuurlijk schimmels. Een andere leidster vertelde gisteren dat ze met de GG&GD bezig zijn te onderzoeken wat er onder de vloer lig. Elke nieuwe vloer schijnt met een jaar alweer rot te zijn.
Zelfs de huisarts vond mijn verhaal zeer plausibel. Maar helaas zijn allergietesten bij kinderen onder de 4 jaar niet betrouwbaar.

Hoewel niet onomstotelijk bewezen denk ik echt dat dit de reden is voor zijn benauwdheid. Het zou wel prettig zijn, want dan heeft hij tenminste geen ernstige vorm 
van astma. Maar leuk is het natuurlijk niet. Gelukkig gaan we over 6 weken over naar het nieuwe kinderdagverblijf. Hopelijk is de vloer daar beter.
Tot die tijd gaan we weer een dag minder naar de creche, want opa T en nana zijn meer dan bereid om hem 1 tot 1,5 halve dag per week bij ons thuis op te vangen.

We weten pas echt of een allergie voor schimmels de oorzaak is van zijn benauwdheid als hij weg is van de groep en het niet meer terug komt. Ik hoop het echt!

Tekenen

Creativiteit moet je er vroeg instampen, en zondagochtend is daar het perfecte moment voor.
De keuken kinderstoel bestaat uit twee delen die ook kunnen functioneren als mini tafel en stoel. Voor Pluk was het de ontdekking. Hij kon zelf gaan zitten en staan ('nee Tristan, mag niet' ) op zijn stoel en rond de tafel rennen.
Maar je kunt ook gaan zitten en tekenen. De krijtjes die ik had gekocht en waar hij een week of 3 geleden nog weinig van snapte, gingen grif over het papier dat ik met plakband aan de tafel had geplakt (handig!). Het gele krijtje was duidelijk het lekkerste, hoewel blauw en roze ook niet gek zijn. Binnen mum van tijd had hij een prachtige tekening gemaakt. Op je eigen stoel aan je eigen tafel zitten en je eigen kunst maken heeft duidelijk hobby-potentie.

nb: heb ook zijn haar weer geknipt. Goldy-locks is nu weer goldy-pluks.

Artis Naturalis Magistra Est

-De natuur is de leermeester van de kunst-

Vandaag een vrije dag. Lekker weer eens. En op vrije dagen doen wij leuke dingen. Gijs is ook altijd vrij op vrijdag en Max en hij doen ook altijd leuke dingen.

Een mooie gelegenheid om eens wat geks te doen en dat werd vandaag Artis. Voor Max gesneden koek, want die heeft een jaarkaart. Voor Tristan was het de eerste keer. Prachtig vond hij het. Zo mooi dat hij met stomheid was geslagen. Pas in het aquarium kwam hij een beetje los. Dat was toch wel het mooiste. Met alleen een glaswandje ertussen naar alle vissen kijken.
Verder was de slingerende aap (een orang oetang ging helemaal los op een touwschommel) geweldig, en natuurlijk de giraffen en olifanten. Allebei met -inmiddels behoorlijk groot- jong.
Jammer dat Tanja het nijlpaard zich had verstopt in haar modderpoel en de miereneter kwam wel heel dichtbij toen Max hem riep.

Het was erg leuk maar toen we thuis kwamen was iedereen doodmoe. Dat wordt lekker slapen vannacht!

Echt lopen

Sinds hij zaterdag per ongeluk twee stappen los deed, is het hek van de dam. Zondag herhaalde hij het truukje en deed er een schepje bovenop. Maandag liep hij niet alleen naar mama, maar ook naar papa, opa en Mette. Vandaag bedacht hij dat hij zelfs wel midden in de kamer kon opstaan en een stukje gaan wandelen. Hij bedacht dat hij ook wel even de straat op kon en de drempel op en af en op en af...
Kortom hij loopt en hij vindt het geweldig!
Geloof dat ik nog wel even mijn huis opnieuw kindvriendelijk moet maken. Een nieuwe fase en er gaat een nieuwe wereld voor hem (en mij) open.

-update: hier zijn de foto's!

Wat een lekkere dag!

Nazomer is dus helemaal mijn ding! :-)
Niet te warm zodat je kunt bewegen zonder klots-oksels maar warm genoeg voor weinig kleding. Was het maar altijd nazomer.

Vandaag hadden we ook nog tijd om ervan te genieten. Vanmorgen vroeg op en eerst Roland afzetten want die ging Gijs helpen met klussen, daarna direct door voor de boodschappen. Dat gaf ons de middag vrij om te luieren in park Frankendael, hier vlak achter.
Na Tristans middagdut gingen we. Lekker in het gras met een keedje een beetje hangen en mensen kijken. Fijn aan gras is dat het zacht is. Dan val je niet zo hard en dan durf je meer.
Heeft Tristan ook ontdekt.

Stoer is: je optrekken aan mama's been of arm en gaan staan. Dan loslaten, voorzichtig natuurlijk, en in je handen klappen. En als mama ook enthousiast is je grootste grijns opzetten. Oude truuk, maar nog altijd gegarandeerd succes.
Met mn armen wijd wilde ik hem uitlokken tot een stapje los. Zonder hulp of truukjes. Niet dat ik verwachtte dat het zou werken, want hij was veel te druk met los-staan en trots zijn.

Maar opeens deed hij het!
Zomaar vanuit stilstand liep hij twee pasjes naar me toe.
Had ie zelf ook niet verwacht. Arme jongen schrok zich wild. En besloot rap dat hij ondanks de uitzinnige moeder het truukje -vandaan tenminste- niet nog eens zou herhalen.

Maar hij kan het dus wel. Ik heb het zelf gezien.

Kogel door de kerk

We gaan naar de Toverlantaarn. Vond het een moeilijke keuze, maar we hebben 2 maanden opzeg en dus moesten we wel vandaag beslissen. Margot zei dat ze het wel jammer vindt, maar begrijpelijk en een prettig idee dat hij daar goed onder de pannen is.
Dus alles vandaag rond gemaakt. Raar idee hoor dat hij per half november ergens anders zit.

Update lopen:
Het lukt steeds vaker om hem los te laten lopen. Niet vanuit stilstand, maar als hij al loopt aan het handje, dan je hand los wurmen en dan zet hij tot drie stappen uit zich zelf. Een echte durfal is ie niet, los oversteken van de tafel naar de bank durft hij niet. Ik denk toch dat hij pas echt gaat lopen als hij zeker weet dat hij het kan. Trial en error is niet zijn dingetje..

Ander kinderdagverblijf?

Op de bibelebontseberg, het kinderdagverblijf waar we al 13 maanden komen is de bom gebarsten. Door arbeidsconflicten is er al meer dan een half jaar zeer veel onrust en dat komt voorlopig ook niet goed vrees ik. Gelukkig is Margot er nog, de moeder van Martijn (vriend van zus) en zij was de reden dat we daar ooit terecht kwamen. De vraag is natuurlijk nu: blijf je bij een kinderdagverblijf waar je niet zo blij mee bent, alleen voor 1 leidster.
Dus om die vraag te beanwoorden zijn we ons gaan orienteren bij kinderdagverblijven in de buurt. Als snel kwamen we er achter dat er op kruipafstand nog een verblijf is; de Toverlantaarn. Het zit in een redelijk groot oud kleuterschool gebouw, met diverse speelpleinen en binnenspeel-mogelijkheden. Het zijn wel alleen verticale groepen met kinderen van 0 tot 4 jaar, maar dat vind ik niet meer zo'n bezwaar want Tristan is geen kleine baby meer. Het lijkt me zelfs wel goed als hij met kinderen van verschillende leeftijden leert omgaan.
Ik probeer alle voor- en nadelen op een rijtje te krijgen, ik heb zelfs op de site van de GG&GD rapporten gezocht van beide opvangcentra. De Toverlantaarn kwam er beter uit. Maar het blijft moeilijk. Iemand suggesties of tips voor selectiekriteria of welke keuze ik moet maken?
Vast dank!

Hectisch

Vakantie periode is voorbij. En dat merk ik. Dan komt alles ook weer tegelijk. Op mn werk zit ik tot  over mijn oren. Die vier dagen zijn al weer helemaal gevuld. In oktober gaat er een grote campagne van start en daar moet nog een site met volledige functionaliteit voor worden gebouwd. Mocht ik vorige week een ontwerpje maken. Leuk!! Natuurlijk is het maar een vertaling van het print materiaal, maar dat is best aardig gelukt.
En toen werd Tristan ziek vrijdag. Super benauwd. En dat was niet voor het eerst, maar het gaat altijd met 2 a 3 dagen over. Op het moment dat ik dan naar de dokter wilde was het weg. Deze keer was  het alleen wel heel erg en ik besloot meteen vrijdag ook naar de huisarts te gaan. Het mannetje was zo ziek dat hij alleen nog maar tegen me aan kon hangen met zijn armpjes om me heen. Het ging door merg en been. De huisarts schrok zich een hoedje en gaf meteen een recept voor Salbutamol (zo'n puf apparaat), antibiotica en -schrik niet- Prednizon mee. Tot voorkort hadden we het altijd opgelost met een hoestdrankje. 
Dokter zei dat het misschien peuter astma is, maar dat het nog te vroeg is om echt een uitspraak te doen. Gelukkig begon het mannetje onderweg naar de apotheek op te knappen en ik besloot hem ter verlichting een pufje te geven, maar de rest van de paardemiddelen achterwege te laten. Dat kon zaterdag altijd nog, mocht het weer slechter gaan. Dat bleek niet nodig, want zaterdag had hij al weer praats voor tien, al kwam het snot uit al zijn gaten en had hij ook nog wat koorts.
Toch voelt het een beetje raar om tegen het advies van je huisarts in te gaan. Ik ben niet zo medisch onderlegt en bij dit soort dingen voel ik me altijd razend onzeker. Zelf heb ik bijv. nog nooit antibiotica gehad... Het sterkt me wel dat Tristan -hoewel nog steeds snotterig- inmiddels weer  helemaal de oude is. Denk wel dat ik hem eens laat onderzoeken op zijn benauwdheid, hoewel dat ook alleen maar komt als hij verkouden is.
Het was me dus het weekje wel vorige week. Het vakantie gevoel is volledig verdwenen en ben inmiddels toe aan de volgende. Stilletjes mijmer ik dus vast over de wintersport...

Lopen aan het handje

Sinds gisteren durft hij aan 1 hand mee te lopen. Het lijkt net alsof hij zelf kan lopen en alleen mama nog een handje geeft. Volgens mij kan het ook gewoon zelf, maar gelooft hij dat nog niet helemaal.
Hij heeft dus alleen het handje nog nodig voor zijn zelf vertrouwen. Verder is het handje ook best handig om aan te blijven bungelen als je onderuit gaat en dat doet hij nog wel regelmatig. Evewicht is dan ook iets waar de meesten de rest van hun leven naar op zoek blijven.
Maar als je dat niet mee telt, dan lijkt het net of hij zelf loopt. Dappere vent!

Jarig

Afgelopen zondag werd ik 31. Heb ik lekker tegen niemand verteld, heb het helemaal stil gehouden want ik hed eigenlijk geen zin in drukte.
Ouders en schoonouders schijnen dat soort dingen echter altijd te onthouden en dus had ik toch een beetje extra aandacht. En kadootjes natuurlijk. Heel veel boeken. En bloemen. Toch leuk.
Nog lekker samen gegeten want iedereen vertrekt deze week naar Frankrijk. Zien we ze weer weken niet. :-(
Als Roland jarig is vieren we het wat uitgebreider. Op zaterdag 30 september, matinee.

Rennen

Los lopen wil nog niet echt lukken, maar aan mama's hand gaat inmiddels best lekker. Gewoon rechtuit en van de kamer naar de keuken is inmiddels saai geworden. Veel leuker is 100 keer de trap op en neer ('nee mop, dat doen we dus niet'), zelf rond de tafel lopen en vanaf vanmorgen is het rennen het helemaal. Stampestampestampe en mama en zoon rennen samen door het huis.
Dat wordt wat als hij echt zelf los gaat lopen. Arme buren; in een houten huis dreunt het flink door als een peuter heen en weer rent.

Head first

Vanmorgen even oefenen. Parkeer kindje tegen bank of muur, ga ervoor zitten en lok hem. Stralend, want hij snapt wat de bedoeling is. Hij steekt zij armpjes naar me uit, doet zijn uiterste best, beweegt zijn bovenlichaam naar me toe en duwt zich af met zijn billen en.... vergeet zijn benen te bewegen. Bijna lag hij plat op zijn gezicht.
Een geluk dat ik dichtbij genoeg zat om hem op te vangen.

eerste stapjes!!!

Gisteren op het kinderdag verblijf bedacht leidster Margot een leuke truuk. Tristan was nogal hangerig (weer een tandje vermoed ik) en kreeg zelfs later op de dag echter koorts. Hij wilde dus maar 1 ding: bij mama zijn. Toen ik hem aan Margot wilde overdragen om mij uit te zwaaien, bleef hij zijn armpjes naar me uit steken. Margot zegt: "hier komt ie" en ze zet hem neer op de grond. Ik zat op mijn hurken en strekte mn armen uit. En inderdaad: hij nam twee stappen los om zo snel mogelijk bij me te zijn.
Misschien niet helemaal spontaan, maar hij deed het wel! :-) Het kan niet lang meer duren nu..

Nieuwe baan!

Roland is gisteren begonnen bij Debitel. Hij kwam helemaal enthousiast thuis.  Er waren bloemen voor hem, de reistijd naar Hoofddorp viel reuze mee, de computer was geregeld en hij mocht een razend hippe mobiele telefoon uitzoeken. Zijn nieuwe functie is coordinator e-commerce. Dat wil zeggen dat hij verantwoordelijk is voor de verkopen via de website.
Hij moet de site optimaliseren, maar ook zorgen dat het logistieke proces erachter op orde is. Een soort combi van zijn studie logistiek en alle internet ervaring die hij heeft. Het is ook voor het eerst dat hij geen klanten hoeft te bedienen, maar dat hij zelf klant is dat bevalt hem nu al prima.
Dus vanaf hier: veel pleizer en succes met je nieuwe baan!

Cool!

Even telefonisch contact met het thuisfront.
"wil je even hoi zeggen tegen mama?"
"hallo liefje, zit je lekker te eten? Zeg maar Tristan is Cool, zeg maar Cool"
"Coo"
"Zeg maar: Hallo"
"allo"
"Zeg maar Boot"
"Boot"
"Zeg maar dagdag"
"Dada"

**glimm**

Mijn houten hoofd

Oef.. het was een beetje laat gisteren. Een beetje veel te laat. Maar wat was het leuk! Na natuur en ontspanning, nu weer een beetje spanning. Met mn zus naar de Parade. Meidenavond. Goehoed!!
Veel te veel rose, lekker eten, 3 grote voorstellingen ('Shot' dans, Ellen ten Damme's 'Live' en 'Schuif es in') en nog een stapel korte voorstellingen (Wawazda, Brandt Toren, Zweefmolen voor grote kinderen, Silent Disco). En spontaan: geen wachttijden, idiote prijzen, of vervelende sfeer. Gewoon helemaal goed.
Maar laat dus.. veel te laat. Maar ik heb geen spijt. Soms moet het gewoon en dan mag je de volgende dag lekker afzien en teren op een heerlijke avond.

Alles terug bij het oude

Vandaag weer begonnen, na twee dagen marathon wassen en caravan poesten. Toch is thuiskomen best oke als je een leuk huis hebt. Lekker in je eigen bedje! Tristan was dolenthousiast over alles wat hij 'herkende'.
En vandaag weer de eerste dag aan de slag. Na schifting van alle nieuwsbrieven en rapportages, nog maar 130 mails over. Valt mee..
Net even gebeld met het kinderdag verblijf. Tristan doet of hij nooit is weggeweest en heeft er schijnbaar geen moeite mee om weer bij de Koekies te zijn.
En Roland begint pas donderdag bij zijn nieuwe baan bij Debitel. Luie monster lag gewoon nog in bed vanmorgen een beetje vakantie te vieren. ;-)
Vanavond met zus naar De Parade. Hopelijk houdt het weer het een beetje. Zo slecht als het hier is hebben wij het de afgelopen weken bepaald niet gehad..

We zijn er weer deel 4

Het is gelukt! Ongeveer 5000 km heen en terug en een enorme ervaring rijker. Het was te gek! Wat een land is Noorwegen. En wat een weer heeft Noorwegen! We hebben drie weken prima weer gehad, en in de rest van Europa regende he.. *in het vuistje* hahaha! -Nee hoor, heel lullig voor jullie!
Noorwegen is echt anders. Zodra je Oslo voorbij bent rij je de bewoonde wereld uit. Doorgaade wegen zijn 1baans. Dat wil zeggen: 1 baan heen en 1 baan terug, geen vangrail, geen middenberm. Iedereen rijdt max. 80 km per uur, dus het idee van haast kun je snel laten gaan. Vooral in het fjordengebied zijn enorm veel tunnels. Zelfs 1 van 24,5 km! De Montblanc is er niets bij. Na elke tunnel is weer een nieuw verbijsterend uitzicht. Tussen de fjorden door zijn hoogvlakten. Boven de boomgrens op 1300 meter is ook heel bijzonder. Omdat het lekker weer was hebben we redelijk vaak boven de boomgrens gelunched.
We hebben drie steden bezocht; Oslo aan het begin, Bergen in het midden en Kopenhagen aan het einde. We hebben een boottocht gemaakt (Tristan is gek op boten: "Boot, Boot!"), we hebben een treinrit gemaakt, we hebben gewandeld, we hebben gewoon wat rond gereden over bergpassen en langs meren, en soms hadden we tijd over om gewoon een beetje bij de tent/caravan te hangen en te relaxen. Gelukkig lag het tempo erg laag deze vakantie, anders waren we zeker moeier terug gekomen dan dat we heen gingen.
Het was een enorm avontuur. En we kunnen wat mythes ontkrachten: 1) door de komst van onze euro is Noorwegen echt niet meer zo duur, hoewel je moet opletten want sommige dingen zijn inderdaad een beetje raar, 2) Muggen? Helemaal niet gezien. 3) slecht weer? Het was prachtig, drie weken lang!
Ik kon geen keuze maken uit de fotos hieronder. Het begin van de vakantie staat onderaan en laatste fotos staan boven aan in deze post.

Laatste avond gezellig uit eten in Kopenhagen

Lopen aan mama's hand tot je erbij neer valt..

Kopenhagen: De kleine zeemeermin

Cristiania (in Kopenhagen): vrijstaat van hippies.

Hier is een gedoogbeleid voor softdrugs.

Nyhavn: schattige huisjes en pakhuizen.

We zijn er weer deel 3

Lunch boven de boomgrens
Lang leve de zelfontspanner!













Boottocht door de Fjorden

Bij papa in de draagdoek

Aurlandsfjord: hier was ons derde kamp

Aurlandsfjord, uitzicht vanaf het haventje
















Bergen: stad aan de westkust. Veel Nederlandse invloeden

Je kon er zeehonden bont kopen en walvisvlees proeven (niet gedaan dus!)

In de eeuwige sneeuw. :-)

We zijn er weer deel 2

Met de trein van Flam naar Myrdal.

Onderweg 5 minute fotostop at the waterfall (toeristisch!!!)

Watervallen te over!

Hardangervidda: koning der hoogvlakten. Zichtbaar: de Hardanger Jokulen, een enorme gletsjer

Hardangervidda: de verhoudingen zijn zoek

Hardangervidda: lunch boven de boomgrens

We zijn er weer!

Wat een fijne kerels he?

Gewoon een uitzichtje langs de weg.

Onweer boven Oslo

Uitzicht vanaf ons kamp bij Oslo

Vrij kamperen in Zweden

Tristan had ook lol!

Koekkoek met de afwasteil.

Proefkamperen bij de Belgjes, ontwikkeling en nog meer voorbereidingen

Het proefkamperen was zoo leuk! Op een knotsgekke camping, treffend omschreven door Tallina, hebben we twee dagen doorgebracht. Renee kwam vrijdagavond vrijwel gelijk met ons aan. Wij waren natuurlijk weer een stuk later dan gepland ivm het inruimen van de caravan dat altijd meer tijd kost dan je van te voren inschat. Maar Renee had inderdaad voor zeer goeie belgische biertjes gezorgd en we ploften uitgeput van de hitte in een klein schaduw randje om even bij te komen.
Tristan was het -geloof ik- niet zo eens met de ontwikkelingen. Het duurde een tijdje voor hij slaap kon vatten. De combinatie van verzengende hitte, kiezen, een nieuw bed, maar vooral de muggen waren een beetje te veel voor hem. 's Nachts nog een paar keer muggenjacht gehad, maar dat heeft natuurlijk weinig zin als je het keukenraampje -waar geen hor voor zit- open laat staan.
De volgende nacht hebben we dat beter aangepakt en hadden we geen last van muggen. Door uitputting ging het toen ook het slapen een stuk beter met Pluks, maar helemaal top zou het niet worden dit weekend.
Zaterdag namiddag kwamen Tal, JP en natuurlijk Iris. Jarne was inmiddels ook gearriveerd en het improviseren van een bbq lukte aardig. Beregezellig was het. Na veel vlees, nog veel meer wijn en bier, rare sausjes, een beetje salade besloot Iris (nog altijd gezellig) dat het genoeg was en vertrok de familie weer naar hun eigen bedjes.
Zondag nog een halve dag tutten en toen weer opbreken. Rond 19.00 uur waren we thuis. Tristan was totaal afgemat. Toen kwam ik er achter dat hij met name gefrustreerd was vanwege het feit dat hij zo zijn best doet om te communiceren, maar domme papa en mama snappen niet alles. Langzaamaan begin ik zijn taal te begrijpen: "DaaTT" betekend "wat is dat". Vervolgens probeert hij dan het woordje ook uit te spreken. Vanmorgen was het "DaaTT" tegen mijn bakje cruesli. Ik: "cruesli, lief. Cr-ue-sli" Waarop hij een moeilijk hoofd trekt zijn mondje tuit en probeert: "cr-s-i". Super trots is hij als het hem lukt om iets duidelijk te maken. Verder begint staan en lopen ook steeds interessanter te worden. Hij kan zich op sommige plekken al helemaal optrekken en dat is nog best lastig vanuit zit. Als je hem dan aan zijn handjes pakt en een beetje helpt met de balans probeert hij echt te lopen: beentje buigen, beentje strekken, voetje neerzetten, gewicht verplaatsen en dan het zelfde kunstje voor het andere been. Volgens mij komt de ontwikkeling in een versnelling zodra Tristan in een andere omgeving komt en wat extra aandacht van pap en mam krijgt. Vorig jaar leerde hij zitten en rollen in de vakantie... Ik ben benieuwd wat ons dit jaar te wachten staat.
Verder gaan de voorbereidingen gestaag verder. Roland doet pogingen tot het huis schoonmaken, want daar kom ik niet meer aan toe. De wasberg is bijna weggewerkt en door het hele huis verzamelen zich kratjes, dozen, tasjes, etc die mee moeten. Vooralsnog lijkt de chaos alleen maar groter te worden. En overmorgen vertrekken we al. De zin is er wel helemaal. Reisgidsen en kaarten worden uitvoerig bestudeerd, boodschappen- en 'wat-moet-ik-niet-vergeten' -lijstjes liggen klaar. Prettig idee is dat er al veel in de caravan zit. Doordat ik deze week verder alles wat ik tegenkom direct klaar zet hoop ik morgenavond meer te kunnen doen dan vorige week en vertrekken we vrijdag hopelijk wel voor het middaguur. En zo niet: donderdagavond begint te vakantie en vanaf dan zien we wel wat er op ons pad komt.
Ik hoop voor die tijd nog te posten, en anders... dan ben ik op vakantie!

Op de fiets

Natuurlijk fietsen we al een tijdje op dinsdag en donderdag naar het kinderdag verblijf. Dat is voor Tristan niets nieuws. Ook voorop zitten vind hij geweldig Maar wel nieuw is dat hij het nu uitschreeuwt van de pret. Als we over de drempels fietsen vindt hij dat zo prachtig dat iedereen het mag weten. Toevallige voorbijgangers kijken op en glimlachen welgemeend. Al kletsend en gillend (hij althans) fietsen we door de wijk, de weg over, bruggetje, park Frankendael, weer bruggetje, nog een doorgaande weg en we zijn er.
Veel te kort vind hij het. Bij elke drempel, hobbel en brug volgt luid commentaar. Eendjes worden aangewezen en op zijn manier benoemd, van Reigers en Nijlganzen snapt hij vooralsnog niet veel.
De wind in zijn gezicht is helemaal het einde. Dat werd helemaal duidelijk toen we toevallig vorige week in de auto de raampjes open deden. Gierend zat hij in zijn stoeltje op de achterbank. Dat is trouwens een goeie om te onthouden voor de vakantie, als hij begint te zeuren. Dan draaien we gewoon de raampjes open en kan hij even genieten van de wind in zijn gezicht. Onze kleine man lijkt behoorlijk op zowel papa als mama: gek op snelheid en vrijheid!

Proefkamperen

Vrijdag gaan we proefkamperen. We hebben een camping uitgekozen in Belgie. Mijn lieve vriendin Renée komt ook voor de gezelligheid. Het is eigenlijk een minivakantie.
Handig, want zo komen we er achter wat we allemaal missen en dan kunnen we dat voor volgende week vrijdag nog even oplossen. Dan vertrekken we namelijk voor drie weken naar Noorwegen.
Merk dat ik toch wel een piet-precies ben en dat ik weinig aan het toeval wil overlaten. Zeker nu Tristan veeleisender is dan vorig jaar. Al die onzekerheden: slaapt hij wel in de caravan, hoe moet dat met het badje, heb ik wel genoeg speeltjes, hoeveel luiers zal ik meenemen, krijgt hij geen last van zijn darmen met dat buitenlandse eten zonder vezels, en ga zo maar verder.
Miepmiepmiep. Voel me een behoorlijke muts. Heb echt megazin in het avontuur, maar probeer gelijktijdig al het avontuur uit de vakantie te halen door niets aan het toeval over te laten. Had vanochtend al bijna ruzie met Roland over het afplakken van een scherp randje in de buurt van zijn (geimproviseerde en niet goedgekeurde) bedje in de caravan. He, ik wil geen kind met gaatje in zijn hoofd terwijl ik ben gestrand op een hoog en onbereikbaar fjord.
Morgen het boeltje inpakken, vrijdagochtend laatste dingetjes en dan rond het middaguur op de camping. Hoop maar dat ik dan een beetje kan ontspannen. Meestal lukt dat wel: als je eenmaal weg bent kun je er toch niets meer aan doen en moet je improviseren. En dat kunnen we best goed, daar hebben we ervaring mee.
Heb werkelijk geen idee waarom ik me zo druk maak. Waarschijnlijk deels voorpret, deels zenuwen en deels aanstellerij..

Dag extra werken

Mijn baas heeft me gevraagd of ik een dag per week extra wil komen werken. Vanaf augustus ga ik dat inderdaad doen. Iig voor de duur van 3 maanden en dan zien we wel weer.
Ik heb dat altijd graag gewild omdat ik dan beter kan functioneren en het ook beter is voor mijn positie op de arbeidsmarkt. Ook prettig omdat het een behoorlijke bom extra duiten oplevert.
Maar nu het opeens werkelijkheid wordt moet ik zeggen dat ik begin te twijfelen. Een hele dag minder voor mijn mannetje. Een hele dag minder knuffelen. Ik mis 'm nu al. een vaag soort knoop vormt zich in mijn maag.
Toch denk ik dat ik het maar ga proberen. Als het niets is heb ik gelukkig de mogelijkheid weer terug te gaan naar 3 dagen.

Bij Rosa

Rosa is het dochtertje van mijn collega Misja en precies een maand jonger dan Tristan. Altijd leuk: kijk en vergelijk en ervaringen uitwisselen. Wat een schatje is Rosa. Bijdehand ook; ze loopt al bijna. Het is een vrolijk en rustig meisje en natuurlijk kwam Tristan de tent afbreken.
Het klikte meteen! Kusjes werden uitgewisseld en Tristan mocht met Rosa's speeltjes spelen. Daarna speelden ze tikkertje in de huiskamer. Of zo leek het toen ze hard achter elkaar aan gingen. Rosa op haar knieen en Tristan op zn kont.
Was heel gezellig! Ik kan ermee leven als Rosa mijn schoondochter wordt.. ;-)

Huisgenoten reunie

HJ en Barbara vond ik terug via Hyves. Ze kwamen zaterdag en het werd heel laat. Bbq en kletsen bij het vuur. Was hard nodig want we hadden elkaar een hoop te vertellen.
Leuk Hyves!
:-)

Een gemiddelde dag in huize de Zoete Inval

Gijs en Max kwamen rond 14.00 uur. Max ging even met me mee naar het winkelcentrum voor lunchboodschappen. Toen Max en ik terug waren, kwamen Rolands ouders net binnen. Tristan was ook net wakker. De tafel dekken voor de lunch en met de kids aan tafel. Toen arriveerden Dorien en Julia. Een stoel werd bij geschoven.
Na de lunch werd er gespeeld door de kids en Dorien bakte een appeltaart. Tegen half vijf kwam Mette binnen voor de fysiotherapie van Roland (handig een fysio als zus) en natuurlijk een glaasje rose. We besloten chinees te halen en vroeg te eten want Tristan en Max werden behoorlijk moe. Niet veel later kwam papa om bij Mette te eten. Uiteraard was de chinees te veel dus ze aten een hapje mee. Mama belde nog vanuit Frankrijk en was er zo telefonisch even bij.
Max viel tijdens het eten in slaap en Roland bracht ze snel naar huis. Tijdens het bed en bad ritueel van Pluks belde Sander dat hij ook nog even langs kwam om Julia en Dorien naar huis te brengen. Na de koffie en vers gebakken appeltaart in de tuin wilde Julia graag naar bed en moesten papa en Mette naar een vergadering. De rust keerde terug in huis.

En zo gaat het bijna elke vrijdag.. geniaal! Heel gezellig, bijna een ongepland feestje. Ben blij dat ik nog niet totaal sociaal afgestompt ben, maar J* wat zit ik uitgeteld op de bank nu...

Weigeren, dag 2

Help.. hij weigert de borst. Gisteren dacht ik dat het toeval was, maar vandaag deed hij het weer. Het zeer benauwde gevoel bekruipt me dat hij er klaar mee is.
Hij wilde eigenlijk alleen 's morgens bij het wakker worden nog wat slokjes, maar van dat moment genoten we allebei nog, dacht ik. Overdag had hij allang het geduld niet meer om bij mama te drinken, maar 's morgens in bed was het nog zo knus. Even knuffelen, slokje bij mama, nog even knuffelen en dan opstaan. Met het warme weer vindt hij het kennelijk niet prettig meer om tegen een warme mama aan te komen liggen.
Eigenlijk is het natuurlijk prima zo. Hij wil niet meer, dus waarom zou ik het hem opdringen. Eten en drinken gaat prima, dus echt nodig heeft hij het ook niet meer. Ik hoef hem op deze manier niets af te leren, want hij geeft het zelf aan. Maar het gaat wel hard zo: gisteren een maatje grotere luiers, vandaag helemaal van de borst af? Beetje droevig word ik er wel van. Stiekum hoop ik nog dat het een fase is, maar ik ben bang dat dit het was. Je kunt je kind natuurlijk ook niet eeuwig aan de borst houden.

Junior?

Roland had laatst al vol overtuiging een pak luiers maatje 5; junior gekocht. Ik wilde het niet geloven en kocht vervolgens weer gewoon maxi-plus. Maar met dit warme weer zit dat toch wat strak om zn beentjes. We moeten echt over naar een maatje groter. Slik.. echt baby-af. Het heet nu Junior.

Spetteren

Oef wat is het heet. Om een beetje af te koelen is een badje natuurlijk geweldig. Lekker spetteren en spelen in je blootje. Dikke pret. Wat boffen we met zo'n tuin!