Nazomer is dus helemaal mijn ding! :-)
Niet te warm zodat je kunt bewegen zonder klots-oksels maar warm genoeg voor weinig kleding. Was het maar altijd nazomer.
Vandaag hadden we ook nog tijd om ervan te genieten. Vanmorgen vroeg op en eerst Roland afzetten want die ging Gijs helpen met klussen, daarna direct door voor de boodschappen. Dat gaf ons de middag vrij om te luieren in park Frankendael, hier vlak achter.
Na Tristans middagdut gingen we. Lekker in het gras met een keedje een beetje hangen en mensen kijken. Fijn aan gras is dat het zacht is. Dan val je niet zo hard en dan durf je meer.
Heeft Tristan ook ontdekt.
Stoer is: je optrekken aan mama's been of arm en gaan staan. Dan loslaten, voorzichtig natuurlijk, en in je handen klappen. En als mama ook enthousiast is je grootste grijns opzetten. Oude truuk, maar nog altijd gegarandeerd succes.
Met mn armen wijd wilde ik hem uitlokken tot een stapje los. Zonder hulp of truukjes. Niet dat ik verwachtte dat het zou werken, want hij was veel te druk met los-staan en trots zijn.
Maar opeens deed hij het!
Zomaar vanuit stilstand liep hij twee pasjes naar me toe.
Had ie zelf ook niet verwacht. Arme jongen schrok zich wild. En besloot rap dat hij ondanks de uitzinnige moeder het truukje -vandaan tenminste- niet nog eens zou herhalen.
Maar hij kan het dus wel. Ik heb het zelf gezien.
No comments:
Post a Comment