Wednesday, September 30, 2009

'Ow my cheeks!'

Oke, ik ben Obama-fan. Eindelijk een normale man die aan het roer staat van het machtigste land ter wereld.
Hoewel normaal?
Na het zien van deze foto's en dit filmje weet ik het niet meer zo zeker...

Barack Obama's amazingly consistent smile from Eric Spiegelman on Vimeo.

Monday, September 21, 2009

Zitten

Gisteren gaven we een feestje. Jaren hadden we onze verjaardagen niet meer gevierd, maar nu toch besloten om er (bescheiden) weer eens wat aan te doen. Het was lekker weer en er waren fijne mensen waarmee we fijn in de tuin hebben gezeten. Helemaal goed.

Vriendin T zei: "dochter E van R kan al zitten"
"ow" zei ik, "maar dat kan Bolletje ook hoor"
"waarom heb ik dat dan nog niet op je blog gezien?

Nou bij deze:

"Kijk es mama, zonder handen"

En een paar weken terug al in het Aquarium in Artis

Baby's en vissen doen het altijd goed
:-)


Tuesday, September 15, 2009

Slaap, geef me slaap

Slapen? Jawel hoor, dat doet ons bolletje prima. Lekker dicht tegen mama aan, knus lepeltje-lepeltje.
Heel gezellig, maar toch niet hele nachten?
En ik doe mijn best hoor: bed uit, troosten, bed in, half uur later bed weer uit, troosten, bed weer in, etc. Maar na een uur of twee sappelen heb ik het gehad. Dan wint de behoefte aan slaap het van de principes.

Mijn moeder zegt dan altijd:
"het is maar een periode, hij slaapt heus niet tot zijn 16e bij je in bed".

Laten we het hopen..

Tot die tijd slaap ik dan maar met een baby tegen me aan.

Thursday, September 10, 2009

Wednesday, September 09, 2009

Ziekenhuisperikelen

Eindelijk artsen die Nederlands spreken en gewoon onomwonden zeggen waar het op neer komt in een taal die ik begrijp. Al is de boodschap nog zo hard, ik hoor hem toch liever in mijn eigen taal.

Een combinatieafspraak met de specialist voor de oogbal en zijn huis (oogkas) en met een andere specialist op het gebied van het netvlies. Alletwee zeer kundig met kinderen.
Na een enorme reeks onderzoeken (in het donker, "zie je lichtjes?" groene lichtjes, rode lichtjes, twee of vier lichtjes, apparaten met verborgen beertjes en knipperlichtjes) was Pluk geheel moe onderzocht.

Het vonnis:
De vochtophoping op zijn netvlies is spontaan weggetrokken. Maar zijn zicht is nog niet optimaal en de ogen werken nog niet samen. Alles kan nog verbeteren, maar er is een aanzienlijke kans op restschade. Verminderd zicht ("mam ik zie alles vazig"), de paarse kleur, de verwijde pupil. Het kan allemaal nog verbeteren, maar we moeten rekening houden met blijvende schade.

Oogarts: "Natuurlijk proberen we het oog optimaal te krijgen. Waarschijnlijk krijgt hij een plakker op zijn goede oog en misschien een brilletje. Maar ga eerst nog maar eens vier weken genezen, dan kijken we daarna wat zijn zicht is".

GTVRRR! K*T AUTO!

Gelukkig kun je alles relativeren. Lief zei even daarvoor nog: "laten we blij zijn dat we hem nog hebben. Als er een stoeptegel met zestig km/u in je schedel vliegt kun je net zo goed dood zijn"

Tuesday, September 08, 2009

Hoera! We hebben twee tandjes

Bugs Bunny ondersteboven; alletwee de voortanden onder zijn door. Ik zeg: laat die wortels maar komen.
:-)

Sunday, September 06, 2009

Leuke klok, maar waar die klepel toch hangt...?

Pluk op de bank kijkt naar de halve finale damesvoetbal? Hij heeft het zelf opgezet dus het zal wel.
Ik ben aan het werk achter de computer, een avonddienst thuis

"Yeah Yeah, je kan het!!"
"Schat, kan het wat zachter je broertje ligt hier te slapen"
...

"Yeah, kom op!!!"
"Pluk, iets zachter ik zit te schudden achter mijn toetsenbord"
"Maar ik moet aanmoedigen"
"Oh, ben je voor de oranje of voor de witte vrouwtjes?"
"Voor de gele, want die zitten er ook tussen"
"Dat is de scheidsrechter, die zorgt dat alles goed gaat. Kan het nu wat zachter alsjeblieft"
"Ja, maar ik moet aanmoedigen want ik denk dat Michael Jackson er tussen zit"

**Kleuters RULE!!**

Saturday, September 05, 2009

Hoera! We hebben een tandje

Ha, eindelijk: de ondertand rechtsvoor is door. Zou dat een verklaring zijn voor die slapeloze nachten?

Thursday, September 03, 2009

Soms zit het mee en soms zit het tegen

Dat was 'm alweer: de vakantie 2009 is voorbij. Helaas. Eigenlijk kunnen we nog wel een weekje gebruiken. Het was een turbulente namelijk, een behoorlijk turbulente vakantie.
We begonnen in Belgiƫ op camping Klein Strand in Jabbeke (omgedoopt tot Jabberk*tteveen) waar we Pierre Kartner (vader Abraham) live het 'Kleine cafe aan de haven' ten gehore hoorden brengen voor de bezoekers van 1(!) campingplaats (hoe laag kun je zinken) en waar we van het kastje naar de muur werden gestuurd en weer terug en waar Belgen niet coƶperatief bleken en waar Bolletje een gruwelijke buikgriep kreeg en zich ontpopte tot baby-fontijn en daarmee kotsen op je rug tot kunst verhief.

Toen we eindelijk ontstnapten zijn we met wat omzwervingen via de Mont St Michel (doe het niet, wat een drama!!) en de Franse westkust (doe het niet, wat een chaos!) aangekomen bij het huisje van een kennis waar mijn ouders en J. ook al waren. In de Dordogne, van god en iedereen verlaten in de omgeving van Bergerac. Prive zwembad, uitzicht op een prive vallei, rust, lekker eten en heel veel zon. Genieten!

Na een week dachten we wat 'leuks' te gaan doen. Een race voor radiografisch bestuurbare autootjes. Een dure hobby van kennelijk behoorlijk wat mensen. Mijn vader was vorig jaar bij de Europese kampioenschappen op het zelfde circuit geweest. Nu was er gewoon een lokale wedstrijd, maar toch leuk om te zien dachten we.
Tot het moment dat er zo'n autootje uit de baan vloog en op topsnelheid (60 km/u) recht in Pluks oog terecht kwam. Met gierende sirenes werden we afgevoerd naar het ziekenhuis. Eerst in Bergerac waar ze met behulp van een CT scan constateerden dat hij geen hersenbloedingen had. Maar toen moest hij door naar het ziekenhuis in Bordeaux waar ze gingen bekijken wat er nog te redden viel aan zijn oog. Dezelfde avond werd hij geopereerd en om 2 uur 's nachts kwam de uitslag dat er geen onherstelbare schade is. Als hij is hersteld van een gebroken oogkas, krassen op de oogbal, een vochtophoping op zijn netvlies, een geperforeerd ooglid, nog twee andere snedes boven zijn oog en een gebroken arm komt het allemaal goed. Na drie dagen en nog een kijkoperatie later mochten we, samen met een batterij aan medicijnen, weer terug naar het huisje. Op vrijdag mochten de hechtingen eruit en twee dagen later zijn we met enige vertraging gewoon terug naar huis gereden.
Gelukkig is de kleine man weer gewoon zichzelf. Bij elke arts waar we komen loopt hij te dollen en maakt hij grapjes. In het Frans of in het Nederlands, dat maakt hem niet meer uit. Zijn versie van het verhaal: "en toen kwam dat stomme autootje en die reed zo, BENG!, in mijn oog. Stom autootje".



Mijn vader met zijn kleinzoons

Zwembadpret
Meer zwembadpret

Het huis met linksonder ons verblijf: de Poolroom

Bolletje eet een abrikoos

In het ziekenhuis

De vrolijke noot