Nienke's blog: Soms zit het mee en soms zit het tegen

Dat was 'm alweer: de vakantie 2009 is voorbij. Helaas. Eigenlijk kunnen we nog wel een weekje gebruiken. Het was een turbulente namelijk, een behoorlijk turbulente vakantie.
We begonnen in België op camping Klein Strand in Jabbeke (omgedoopt tot Jabberk*tteveen) waar we Pierre Kartner (vader Abraham) live het 'Kleine cafe aan de haven' ten gehore hoorden brengen voor de bezoekers van 1(!) campingplaats (hoe laag kun je zinken) en waar we van het kastje naar de muur werden gestuurd en weer terug en waar Belgen niet coöperatief bleken en waar Bolletje een gruwelijke buikgriep kreeg en zich ontpopte tot baby-fontijn en daarmee kotsen op je rug tot kunst verhief.

Toen we eindelijk ontstnapten zijn we met wat omzwervingen via de Mont St Michel (doe het niet, wat een drama!!) en de Franse westkust (doe het niet, wat een chaos!) aangekomen bij het huisje van een kennis waar mijn ouders en J. ook al waren. In de Dordogne, van god en iedereen verlaten in de omgeving van Bergerac. Prive zwembad, uitzicht op een prive vallei, rust, lekker eten en heel veel zon. Genieten!

Na een week dachten we wat 'leuks' te gaan doen. Een race voor radiografisch bestuurbare autootjes. Een dure hobby van kennelijk behoorlijk wat mensen. Mijn vader was vorig jaar bij de Europese kampioenschappen op het zelfde circuit geweest. Nu was er gewoon een lokale wedstrijd, maar toch leuk om te zien dachten we.
Tot het moment dat er zo'n autootje uit de baan vloog en op topsnelheid (60 km/u) recht in Pluks oog terecht kwam. Met gierende sirenes werden we afgevoerd naar het ziekenhuis. Eerst in Bergerac waar ze met behulp van een CT scan constateerden dat hij geen hersenbloedingen had. Maar toen moest hij door naar het ziekenhuis in Bordeaux waar ze gingen bekijken wat er nog te redden viel aan zijn oog. Dezelfde avond werd hij geopereerd en om 2 uur 's nachts kwam de uitslag dat er geen onherstelbare schade is. Als hij is hersteld van een gebroken oogkas, krassen op de oogbal, een vochtophoping op zijn netvlies, een geperforeerd ooglid, nog twee andere snedes boven zijn oog en een gebroken arm komt het allemaal goed. Na drie dagen en nog een kijkoperatie later mochten we, samen met een batterij aan medicijnen, weer terug naar het huisje. Op vrijdag mochten de hechtingen eruit en twee dagen later zijn we met enige vertraging gewoon terug naar huis gereden.
Gelukkig is de kleine man weer gewoon zichzelf. Bij elke arts waar we komen loopt hij te dollen en maakt hij grapjes. In het Frans of in het Nederlands, dat maakt hem niet meer uit. Zijn versie van het verhaal: "en toen kwam dat stomme autootje en die reed zo, BENG!, in mijn oog. Stom autootje".