Friday, February 23, 2007

Wintersport!

Het was heerlijk. Hoewel de eerste paar dagen het weer niet geweldig was, hebben we erg genoten. Halverwege de week brak de zon door en lag er een vers pak sneeuw, dus beter kon het niet.

Het all-inlcusive luxe chalet was helaas niet erg luxe. De vaatwasser was kapot, keukenkastje vielen bijna uit elkaar, de waterkoker was er niet, van het koffiezetapparaat was de kan kapot, de mengkraan van de douche had zn beste tijd gehad en 'ruim' is ook een groot woord. Het luxe chalet was duidelijk boven ons hoofd en wij zaten in het soutterain.
Gelukkig was de gastvrouw zeer vriendelijk. Dat maakte veel goed. Bovendien ben je een groot deel van de dag lekker buiten en kun je op wintersport de accomodatie beschouwen als slaap-en-hap-hok. En op die manier functioneerde het best.

Pluk heeft zich tijdens de reis geweldig gedragen. Hij is wel na deze vakantie een absolute telletubbies-fan (door de dvd-speler die we dus toch maar hebben aangeschaft). Een ontwikkeling die ik toch best lang heb weten te voorkomen. Vooral op de terugweg leek hij het rijden geweldig te vinden. Hij zat te kletsen en te zingen achterin en leek zichzelf ook zonder koekjes, dvd-spelers en gepamper prima te vermaken.
De sneeuw vond hij prachtig én doodeng. Als het sneeuwstormt ga je toch niet met zo'n mannetje naar buiten dus het duurde even voor hij eraan was gewend. Vooral het gooien met sneeuw (dat je niet met spullen mag gooien baalt ie van) is dus te gek. Sleetje rijden ook, maar alleen samen. En de heuvel moet niet te hoog zijn. Eigenlijk was het bruggetje net goed.


Alleen de laatste dag ben ik echt met hem de skilift in gegaan en zijn we op de piste geweest. Lekker in het zonntje een biertje (of appelsap) drinken op het terras.


Kortom het was heerlijk!

Friday, February 02, 2007

Nazel

In je buik zit je nazel. Zo was het tenminste tot deze week. Mama heeft een nazel, papa heeft een nazel en ook de nazels van familie en vrienden moeten worden geinspecteerd. Iedereen die hier kwam werd verzocht de buik te ontbloten. En als hij even kans zag wilde hij niet alleen kijken maar er graag ook even met zijn vingertje in roeren.
Op zo'n manier wordt een woord al snel onderdeel van het dagelijks taalgebruik en kun je je op den duur nog amper herinneren dat er voor het putje in je buik eigenlijk een andere benaming is.
Deze week gaf ik tijdens het verschonen zoals gebruikelijk een kus op 'je lekkere nazel'. Hij keek me vragend aan en herinnerde me eraan dat die holte eigenlijk navel heet. Ik probeerde nog: en je nazel dan? Niks hoor: navel, niet nazel.

Maar ik laat me niet foppen. Dat ding heet gewoon nazel.