Nazel

In je buik zit je nazel. Zo was het tenminste tot deze week. Mama heeft een nazel, papa heeft een nazel en ook de nazels van familie en vrienden moeten worden geinspecteerd. Iedereen die hier kwam werd verzocht de buik te ontbloten. En als hij even kans zag wilde hij niet alleen kijken maar er graag ook even met zijn vingertje in roeren.
Op zo'n manier wordt een woord al snel onderdeel van het dagelijks taalgebruik en kun je je op den duur nog amper herinneren dat er voor het putje in je buik eigenlijk een andere benaming is.
Deze week gaf ik tijdens het verschonen zoals gebruikelijk een kus op 'je lekkere nazel'. Hij keek me vragend aan en herinnerde me eraan dat die holte eigenlijk navel heet. Ik probeerde nog: en je nazel dan? Niks hoor: navel, niet nazel.

Maar ik laat me niet foppen. Dat ding heet gewoon nazel.