Kots en koorts samen in bed

Zaterdag.
Eindelijk is het gelukt. Pluk is naar boven verhuist. Naar de grote jommeskamer. Helemaal trots. Op een klein akkefietje na met de gordijnen (heb met zwangerhoofd lengte en breedte verwisseld en nu moeten ze worden vermaakt. Nee! dat is niet grappig) is ie helemaal klaar.

Zondag.
De bedoeling is dat we nog een schilderijtje ophangen in de jommeskamer en de puntjes op de ie zetten. Heb een behangboom gemaakt. Die moet ook nog worden geplakt. Lief is met Vriend de stad in geweest en wil eerst een beetje uitslapen. Dat mag. Hij heeft hard gewerkt.
Maar helaas gaat het anders.
Vol goede moed haal ik Pluk uit bed en we gaan naar beneden. Hij heeft heerlijk geslapen in de jommeskamer. Het lijkt zelfs wel of hij beter doorslaapt op die kamer..
Om 9 uur komt mijn hele ontbijt er weer uit en ik voel dat het niet goed is.
Strompelend naar boven om Lief uit zijn bed te sleuren. T is jammer, maar het moet maar. Ik word binnen een uur een totaal wrak. Hele zondag nog geen slokje water binnen kunnen houden. Ooit geprobeerd om hoogzwanger je ingewanden uit te kotsen? Oke, da's geen aanrader..
Gelukkig waren Lief en Pluk heel lief voor me.
's Avonds begon Lief. Het was net of hij steeds dikker werd. En dan bedoel ik ongeveer 5 kilo per uur. Bleek dat hij tegen een uur of 8 drie dikke truien, twee broeken en zes paar sokken aanhad. Hij had ook van die waterige oogjes. En inderdaad, niet veel later klom er een kachel naast me in bed met 38,6 koorts.

Maandag
Kots en koorts liggen samen in bed. Pluk is opgehaald door opa T en Nana, want z'n ouders zijn net vaatdoekjes. Gelukkig kan ik inmiddels wel weer wat binnen houden en kan ik dus beginnen met eten en aansterken. Dat doe je door te slapen en te eten en weer te slapen en te eten. Lief ligt gewoon nog bibberen in bed.

Dinsdag
Ik ben weer redelijk op de been. Topfit is anders, maar ik ga. Zelfs even naar de AH geweest voor kerstdingen. Lief is wel uit bed, maar heeft gewoon nog koorts.. Eigenwijs.

Gelukkig heeft mijn moeder inmiddels keihard gewerkt en zijn alle hydrofiel luiers en babykleertjes gewassen en gestreken. De klossen voor onder het bed zijn gearriveerd. Vanaf morgen mag ik thuis bevallen.. Niet dat we dat gaan doen, ik heb met dezelfde verloskundige die Pluk heeft gehaald afgesproken dat het tussen 18.00 uur 20 januari en 18.00 uur 21 januari wordt.
We kunnen namelijk nog helemaal niet bevallen. Het is leuk dat Pluk uit de babykamer en naar de grote jommeskamer is, maar nu moet de hele babykamer nog worden gedaan. **aaarghhhh** Ik ga zo maar een beginnetje maken met schoonmaken. Hopelijk kunnen we dan morgen of overmorgen een bedje neerzetten... als het arme kind nu komt, heeft het niet eens een eigen bedje..

*bad parents. very bad parents*

Oprah Winfrey kijken

Dus nu zit ik thuis. Mijn zwangerschapsverlof is begonnen. Vannacht echt hels geslapen en mijn huishoudelijke hulp komt net binnen, dus ik kan niet naar bed. Het is ook pas half elf, dus dat kan later nog.
Dan maar boodschappen doen. Op Albert.nl, want het tillen van zware dingen is me gisteren opnieuw nadrukkelijk verboden door mijn fysiotherapeut. Terecht ook, want ik kan nog geen wasmand de trap op dragen; ik heb mijn handen nodig om mezelf aan de leuning omhoog te trekken. Dat valt dus ook af: de was doen.

Ik voel me nu al nutteloos.
En het is pas de officiele 'dag 1' van mijn verlof..

Wat kan ik doen, behalve slapen, een blogje schrijven en met koekjes en thee op de bank hangen en Oprah Winfrey kijken?

Later vanmiddag komt de hulp bij het klussen. Dat is fijn, die spreekt Nederlands en dan heb ik tenminste wat aanspraak (heb prototype hulp: ze spreekt alleen Spaans).

"Oh denneboom"

Het is gelukt: de boom staat.

Dit is het vierde jaar dat we proberen om Pluk kerstsfeer bij te brengen. Voorgaande jaren was de interesse voor het versieren van de boom en het huis minimaal. Het lukte meneer niet om langer dan 3 minuten zijn aandacht erbij te houden en dan was hij he-le-maal klaar.
Dat was nu anders.

Zachtjes kerstliedjes neuriënd hing hij de ballen in de boom. Hij had er wat moeite mee om de ballen echt aan de takken te hangen, maar was al snel een oplossing voor gevonden. Eerst hang je een slinger in de boom, en dan hang je daar vervolgens alle ballen in. Beetje jammer dat de slinger topzwaar wordt en de ballen er uiteindelijk weer uitvallen, maar gelukkig heb je dan nog een papa en een mama die je graag helpen.

Na de ballen zijn de slingers aan de beurt en na de slingers het komt het hoogtepunt... de kerstkransjes!

Toen alles in de boom hing zijn we er samen voor gaan zitten om het resultaat te bewonderen. Natuurlijk onder het genot van een kerstkransje.

Zie je die gloed aan de horizon? Dat is onze prachtige boom.. en wij, glimmend van trots.

Doos met onbreekbare kerstversiering

De slinger

Pluk's creatie

Het resultaat

Klaas, klaas en nog eens klaas

Grote trofee: de step met rem en zitje!


Uitpakken tot je erbij neervalt

"brengt ons vanavond eeheen bezoek"

Klaas bij de kindjes

Aankomst in Diemen
Bovenop mama kun je alles prima bekijken

Hoor je het ook?

Shhht.. als je stil bent kun je het horen..
goed luisteren..
...

yep! dat is mn rammelende bekken..

en die knal van gisteren?
dat was ook mijn bekken.. dat definitief de geest gaf

Fysio zei vandaag: "je moet goed luisteren naar je lichaam en niet gewoon door willen rennen. En dat doe jij he? Gewoon doorrennen."

*slik*
Dikke tranen.

Ben zwanger, niet gehandicapt..
v*rdmme

Bakfietsmaffia

Grpmfl! Gtvrdegtvr.. kunnen ze niet gewoon aan de kant gaan met die k-bakken op het fietspad. Je kunt nergens meer langs, bij het kinderdagverblijf versperren ze het pad. We hebben het er nu in de oudercommissie al over dat er speciale 'parkeerhaventjes' voor bakfietsen moeten komen. Een investering, speciaal voor die ruitmeverspillende sta-in-de-wegs.
En ze zijn zo traag! Zeker berg op. Kom ik aan op mijn gestroomlijnde tweewieler. Moet ik halverwege de heuvel afremmen omdat er zo'n ubertraag kreng vol krijsende mormels voor me rijdt.
Ik haat die bakkies, ik wor'er niet goed van. Leer je kind fietsen, doe ze achterop, verzin iets, maar blijf van mijn fietspad!
Ze moesten ze verbieden, die rammelbakken op 2 of 3 wielen, met huifjes, tentjes, maxicosidragers met gillende peuters en boodschappen.

Je begrijpt het al:
We zijn nu volledig geintegreerd in de Watergraafsmeer; ook wij zijn de trotse bezitters van een prachtige rode bakfiets (cargobike).

Sinterklaasje..

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan, hij brengt ons sint Nikolaas ik zie hem al staan.
Hoe ruppelt zijn baardje, zijn knecht op en neer,
hoe waaien de wimpels al heen en al weer.
Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe.
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is T-roep (overgenomen van De Kop)
Ow lieve sint Nikolaas kom ook eens bij mij en rij dan niet stilletjes mijn huisje voorbij..

Daar wordt aan de deur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt..
Daar wordt aan de deur geklopt, wie zal dat zijn?
Wees maar gerust mn kind, ik ben de goede Sint
Want al ben ik zwart als roet, meen een goed KIND!

Wie is dat koddige ventje?

Omdat het bij Pluk zo'n speciale ervaring was wilde we ook bij baby 2 een pret-echo laten maken. Dat is toch heel anders dan even 10 minuten kijken of alles goed is zoals bij de screeningsecho gebeurt. Een 3 dimensionale echo en de dvd gaat mee naar huis, inc. foto's en film. Een film van je ongeboren kind waarop jekunt zien hoe hij in je buik leeft is best byzonder. De a.s. oma's waren natuurlijk mee en ook Zus was rete-nieuwsgierig. Het werd dus een echt vrouwen-en vader-uitje.
Flur lag er een stuk beter bij dan Pluk destijds. Fier met zijn hoofd omhoog en zn voeten in zn gezicht. Alleen dat al: hoe krijg je het voor elkaar om je voeten in je gezicht te leggen..
Dr Papa (nee, die naam is geen grapje) is een geweldige vent! Hij kon zien dat alles prima was. Een gezonde bonk van een baby groeit er in mijn buik. Hart helemaal oke, vingers, tenen, hij kon geen onregelmatigheden ontdekken. Altijd prettig om te horen. Nogmaals duidelijk een piemel in beeld gezien.. nee, dit wordt echt geen meisje.
Het enige dat opvallend was, was dat de maten meer pasten bij een baby van 31 weken.. en ik ben pas 30 weken.. help?

Baby met voet in zijn gezicht

Een lachje

Wat een koddig ventje..

Kijk die oma's genieten..

Uiteraard ben ook ik tegen mailbox vervuiling.. maar soms krijg je iets dat echt de moeite waard is.

Zoals deze website. Fietsers in Amsterdam gezien door de ogen van een Echte Amerikaan (San Fransisco).

Kleine copycat

Broem, broem.... brrrrrroem.. ieeeeee...
achteruit
Broem, brrrrrooooem....
ieeeeeeeeeee

*pakt denkbeeldige telefoon*
zo, even mijn parkeeractie aanzetten..


(Opa T maakt gebruik van Parkmobile)

Kansloze familie

Twee weken geleden waren we nog even naar de Vogezen voor een korte campingvakantie. Meestal is het pestweer, maar deze keer hadden we mazzel en hebben we genoten van de laatste zonnestralen van het jaar.
We stonden op de camping waar mijn moeder elk jaar een caravan aan het meer huurt en we hadden zo'n beetje de beste plek. Verder was er ook vrijwel niemand, dus lekker rustig. Hoewel.. Toen mijn zus en haar lief ook nog een lang weekend kwamen en we mijn Liefs verjaardag gingen vieren bleek toch weer dat deze familie misschien wel een steekje los heeft.
In onderstaande filmpje wordt er met de toetertjes uit het feestpakket dat ik had gekocht een wilde indianendans gehouden ter ere van Liefs verjaardag. Het galmde over de verlaten camping en het meer. Elke gene is ons vreemd...

fotoverzameling...

Twee weken geleden stonden we nog op een camping in de Vogezen. Wat is de beginnende herfst toch mooi!

*zucht* mijn coole mannen tijdens de boswandeling from hell (verdwalen in de bergen met een peuter van 3 is geen goed plan)

Massa=macht: met zijn drieen (Pluk, Flurry en ik) op de rodelbaan. Dat ging hard!!

Snoezig beginnend buikje van 3,5 maand

Mr macho op vakantie in Kroatie

Onvermijdelijke zonsondergang op het eilandje Rab in Kroatie

En natuurlijk is het klussen ook weer begonnen: nieuwe baby=nieuw huis

De gang is doorgebroken, het bovenhuis hoort er nu ook echt bijSuperprille buik van 2 maanden (op vakantie op in Kroatie)

Hmmmm

Toch maar weer eens een poging wagen hier een berichtje neer te zetten. Baal er zelf ook van dat ik een tijd niet online geweest ben. Waren hectische tijden.
Toen bleek dat ik zwanger was (ben, nu al 27 weken) heb ik me door stress een tijd niet kunnen veroeren. We gingen op vakantie, ik was kotsberoerd en verschrikkelijk moe en in combinatie met werk had ik geen energie meer over. Gelukkig hebben we een geweldige poets want anders was mn huishouden ook een grote grote chaos geworden.
Daarnaast is de zomerperiode altijd vrij hectisch. Vakanties, veel onregelmatige diensten en daar kwam de lancering van een nieuwe website bij waardoor ik een flinke overdosis computer voor mn kiezen had en mn vrijtijd echt anders wilde besteden dan achter een beeldscherm.
Wel jammer, want een blog bijhouden is niet alleen leuk voor de lieve lezertjes, maar vooral ook voor jezelf om nog eens terug te lezen. Je kunt je blog tegenwoordig zelfs laten printen en als soort van logboek bewaren. En juist dan heb ik niet de energie om tijdens zwangerschap 2 te schrijven wat me bezig houdt.
Ik hoop wel dat de tegenreactie die volgde op te veel beeldscherm, nl: even helemaal geen beeldscherm, nu weer voorbij is en ik mentale energie kan vinden om hier en daar 5 minuutjes te besteden aan een blogje.

En voor ik zo ga beginnen aan een middagdutje (anders trekt de zwangere muts de avonddienstweek niet) ga ik nu wel wat leuke foto's zoeken van het afgelopen half jaar..
Ik heb zelfs voor mijn verjaardag een lieve girly-cam (klein roze fototoestelletje) gekregen zodat ik leuke familiekiekjes kan maken. Die moeten ook hier komen lijkt me..

:-)

Weer terug

Na 3 weken stilte en heerlijke vakantie, zijn we gisterenavond weer thuis gekomen.
Het was heerlijk. Kroaties was wederom onze bestemming en we hebben genoten. Na de eerste week een dag of wat minder goed weer te hebben gehad kregen we de tweede en derde week een stevige hittegolf voor onze kiezen. 39C hebben we gezien op de thermometer in de schaduw. Gelukkig stond onze tent op (letterlijk) steenworp afstand van het strand en konden we gemakkelijk afkoelen in de zee.
De eerste week hebben we in de buurt van Zadar op een kleine camping gestaan. Erg mooi, maar veel Nederlanders. De tweede en derde week zijn we terug gekomen op onze bestemming van vorig jaar: het eiland Rab (foto's vorig jaar 1, 2 en 3). Omdat het hoogseizoen nog moet beginnen was het er heerlijk rustig en konden we dus aan het strand kamperen.
We hebben genoten!! Lekker gegeten, enorm bruin geworden, 6 boeken gelezen en heerlijk ontspannen.

Foto's volgen snel!!

Video journalistje spelen op Pinkpop

Dit weekend was het Pinkpop. Samen met de videostagiare op mijn werk hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om een reportage te maken.. (hehe)
En we mochten! Geweldige dag gehad. Drie interviews met (semi) bekende nederlanders gehad en natuurlijk de bezoekers zelf gepeild.

Totaal gesloopt aan het einde.
zie hier het resultaat:

Verjaardagsfoto's

Hier zijn ze dan..
Het zijn er helaas niet veel, want we hebben meer gefilmd en dat is natuurlijk nog niet opgeslagen..

Het was wel erg leuk! Mooie dag dus we hebben lekker in de tuin gezeten. Aan het einde van de dag was de drankvoorraad en vrijwel al het eten erdoor. En ik had niet te weinig ingeslagen.. ;-)
Pluk is nog steeds erg blij met zijn kadootjes.

Dank allemaal.

(en zal nu weer meer postjes doen. ik denk altijd: eerst die foto's online. en dan schrijf ik de rest ook niet.. kansloos..)

Garage van papa en mama gekregen

De opa's

Taart in stukjes

Feestvarken en Tessa

IEW een TEEK

Zaterdag waren we even naar de vriendinnetjes in België. Erg gezellig, Pluk en de Kop hebben heerlijk samen in de tuin gespeeld. We hadden geen kind aan ze.
De volgende ochtend zaten we even op de bank en ik aaide over zn hoofd. Een bobbeltje. Toen ik keek zat er een echte, levende, nare, teek.
En ik geloof dat ik daar niet zo goed tegen kan. Een vaag soort mengeling tussen walging, woede en paniek maakte zich van me meester. Blijf met je kriebelpootjes van mn kind af!
Toen ik hem probeerde te verwijderen ging het natuurlijk mis.. beest spuugde de inhoud van zn maag terug en ging kapot. Alleen de pootjes en de kop bleven zitten. Ik was in alle staten (van binnen, want je wil het natuurlijk niet laten merken).
Meteen maar even met de dienstdoende huisarts gebeld (t was zondag) en we konden een half uur later langs komen. Onzin natuurlijk, want het kwaad was al geschied. Was ook meer om de panische moeder even gerust te stellen.. Niet dat dat echt lukte. Als er een rode ring verschijnt met een witte vlek in het midden moet hij aan de antibiotica. Als voorzorg aan de antibiotica heeft geen zin. De besmetting van teken met de ziekte van Lime kan de komende jaren naar de 30 -40% gaan!
De dokter lachte en pakte vervolgens een lekker scherp pincetje waarmee hij het restant van het beest eruit trok. Pluk mocht gewoon op het hobbelpaard blijven zitten. (Toch knap: opereren op een hobbelpaard).
En nu zit ik dus 10 keer per dag panisch op het hoofd van die kleine te turen.. wordt het
al rood?

Dansje in de H&M

Geheel illegaal gefilmd met mn telefoon, want dat schijnt niet te mogen in de H&M (er sprong onmiddelijk iemand op mn nek). Helaas heb ik niet de tools om de video te bewerken of te draaien, maar ik wilde jullie deze echt niet onthouden. Hou je hoofd maar schuin. ;-)

eg waar

"Ik wil t eg waar, ik wil het zo graag, eg waar"

Op deze manier probeert Pluk zijn woorden kracht bij te zetten als iets niet mag. Puppy-ogen, hoofdje schuin. "Eg waar, ik wil het zo graag, aaaahhhh"

-Boefje..

Als of wij zouden denken dat hij het niet meent..

Operatietje

En dan hadden we deze week nog een dingetje.. een kleintje maar.
Lief werd maandag gebeld of hij direct naar het ziekenhuis kon komen voor de screening zodat hij dinsdag kon worden geopereerd. Hij stond al een tijdje op de wachtlijst, maar de kans dat het door zou gaan was zo klein dat we er niet meer op gerekend hadden. De pinnen die twee jaar geleden in zijn arm zijn gestopt om de gruzelementen van zijn elleboog bij elkaar te houden mochten er weer uit.
Zou volgens de artsen toch beter zijn en met een beetje mazzel kan hij in de toekomst dan zijn arm weer strekken.
Nou vooruit met de geit dan maar.
Om 7 uur ('s morgens inderdaad) melden voor een dagopname, en met een beetje mazzel om 8 uur onder het mes. Werd iets later omdat hij een lokale verdoving verkoos boven algehele narcose (schijnt heel byzonder te zijn trouwens), maar alles ging voorspoedig.
Rond 11 uur kwam hij terug op de kamer. Kwebbelend en wel. Natuurlijk een arm zonder gevoel, maar dat kwam vrij snel terug. Nadat de artsen hem hadden goedgekeurd mocht hij alweer naar huis waar we rond drie uur weer waren.
Kleine operaties bestaan nog steeds niet, maar wat een verschil of je iemand terug krijgt na een algehele narcose of na een plaatselijke verdoving.
Helaas (vindt hij zelf) mocht hij niet meekijken met de operatie, maar hij heeft wel een goed verhaal:
"en toen hoorde ik een niettang.. toen ik het vroeg staken ze een niettang met bloed en al door het afdekdoek en waren ze mn arm alweer aan het dichtnieten."

De titanium plaat, 2 pennen en 7 schroeven staan nu op de kast in een potje als trofee..

Artis jaarkaart

Jawel, toch overstag gegaan. We hebben een Artis jaarkaart gekocht. Afgelopen zaterdag familie uitje gedaan. Kleine beer ging zo uit zijn dak dat we meteen de dagkaartjes hebben ingeruild voor twee jaarkaarten. Rib uit je lijf, maar dan heb je ook wat:
2x Artis de Partis, en lol voor 10. Maandag (lekker weer) zaten we er meteen weer.
En dat geluk.. dat kleine mensjes geluk dat zo groot is. Heerlijk! Daar kun je geen prijskaartje aan hangen.
Zondag de hele gezeurd dat hij zo graag weer wilde. Maar hij moest een dagje wachten. Maar toen ik zondagavond zei dat we de volgende ochtend wel weer zouden gaan gingen zijn armpjes de lucht in.
"Jaaaaaaa!!! Dattis leuk!!!"

Lekkere Evergreen

Gierenshow

The Head of The River

Na jaren aan het stuur te hebben gezeten wilde ik nu eens deze geweldige wedstrijd op eigen kracht varen. Dus braaf de hele winter getrained. Elke zaterdag en zondag in weer en wind het water op. Een 20 minuten test om te bewijzen dat ik op conditie was.. het was afzien.
Afgelopen zondag was het zover. Had nog even de zenuwen, maar die werden snel weggespoeld want het zeek van de regen. 8 km afzien. Start was vlak bij het Amstelhotel, finish voor de brug in Ouderkerk..
En ik leef nog! Ben zelfs iets gegroeid van trots. Hele wedstrijd uitgevaren! Geen fouten, ik heb het helemaal vol gehouden. En dat na een roeipauze van 14 jaar..

Kortom: het was gaaf. RETE-f*uckin-GAAF!

Hieronder de foto om het te bewijzen

Rammelkaas

"Jaaaaa spaghetti... lekkuh!!"
"En wil je ook een beetje kaas over je spaghetti?"
"Jaaaaaa rammelkaas asjebieft, mama"
"Rammelkaas?"
-Lief en ik kijken elkaar aan: zou ie dat echt bedoelen?

"Jahaa, rammelkaas: van die kaas die papa altijd rammelt"

We eten graag verse parmezaanse kaas bij de spaghetti. Lief raspt die vlak voor de maaltijd met een raspje in een bakje. Het raspje schuift dan heen en weer en maakt daarbij een tikkend geluid. Iets als: *klakklakklakklakklak*. Je kunt het ook rammelen noemen...

Uiteraard heb ik voor Pluk altijd een zakje gewone geraspte kaas liggen, maar dat vindt hij maar niets. Hij hij wil liever rammelkaas..

Varkentjes die je kunt eten

Pluk heeft een Knorretje. Het is een schattige, heel erg zachte, roze knuffel. Pluk is gek op zijn knorretje.

-"Mama, Knorretje kun je niet eten"
"Nee pop, Knorretje kun je niet eten. Maar er zijn varkentjes die je wel kunt eten" (Geen idee waarom ik dat zeg. Moet iets zijn in het kader van voorlichting)
-"Varkentjes met een naam kun je niet eten, he?"

*verbijsterd*

"Nee, varkentjes met een naam kun je niet eten"
-"Anders gaan ze praten in je mond!"
"Stel je voor dat ze gaan praten in je mond"
-"Hallo, ik zit in je mond. Datis raar"

*vette lach*

Stiekume kadootjes

Oke het is nog wel even weg, maar eind april is het weer zover. Dan wordt de kleine boef 3. En omdat je als moeder altijd opzoek bent naar het beste, voor de beste prijs moet je soms wat kunstgrepen uithalen.
Deze week waren bij de Lidl Eichorn houten treintjes, en een houten garage in de mega-aanbieding. Ik kon het echt niet laten. Zeker niet na het succes van de houten brandweerkazerne die we hem voor sinterklaas kado hebben gedaan. Dagelijks hoor ik: "kom, mama, gaan met de brand spelen".
Omdat kiezen ook al nooit mijn sterkste kant is geweest moesten ze alletwee mee. Maar zie die maar eens ongezien de winkel uit te krijgen. De laatste keer dat ik dat probeerde had hij het meteen door en kon ik alleen de vrede bewaren door hem 's middags al de hijskraan die ik voor sinterklaas had bedacht kado te doen. (oke, ik ben zwak..)
Dus kind en nana geparkeerd tussen de pasta en de rijst, samen met de overvolle boodschappenkar. En dan zelf met twee reuzachtige dozen ongezien de winkel verlaten. Ergens halverwege hoorde ik nog schreeuwen: "Mammaaaah!!". Stug volgehouden, dozen in auto verstopt en haasje-repje terug de winkel in. Doen of er niets was gebeurd. Werd een beetje vreemd aangekeken, maar het was gelukt!
Nu nog proberen om alles lang genoeg geheim te houden. Is nog lastig: wil er zelf ook zo graag mee spelen...

Tandenpoetsen

Deze dagelijkse marteling gaat iets beter nu we hem hebben uitgelegd dat het nuttig is om tanden te poetsen omdat anders de tandenbeestjes komen die je tanden opeten. Zelfs het woord bacteriën snapt hij nu..
Pluk doet zijn uiterste best om mee te werken. Roept hard aaaaaa en ieeeeee om zijn tanden te laten zien en het werkt. Nieuw is wel het wegduwen van de tandenborstel met zijn tong.

"hou je tong eens stil"
"... aaaaaa...
"niet bewegen met je tong"
"...aaaaa..."
"hou je tong stil!"
"mama, wat is je tom?"
"dat is dat ding in je mond waarmee je telkens de tandenborstel wegduwt"
"ah: je tom gebruik je om ijsjes mee te eten bij de ikea"
"heel goed, schat"
"en je tanden gebruik je om te eten"
"inderdaad. en wat doe je met je lippen?"
"kusjes geven aan die je lief vindt"

*tuit zijn lipjes* "SMAK"

Tellen 2

Ontdekking van de eeuw: tellen helpt bij eten. Bijzonder goed zelfs!
Hoe het werkt:
Als meneer een 'Nee, zak er maar in'-momentje heeft maak ik hapjes voor hem. Tot een stuk of zeven gaat goed. Eerst tellen hoeveel er op zijn bord liggen. Dan een hapje eten en dan weer tellen. Blijven herhalen tot het bord leeg is. Geweldig spel, bijna educatief en zelfs de meest lastige groente verdwijnt als sneeuw voor de zon...

In de strijd der opvoeding is alles geoorloofd... Omkopen is de andere strategie, maar voor nu doet deze het beter.

Tellen

Van het weekend was oma Steffie jarig. Reuze gezellig was het, de hele familie was aanwezig.
De ouderwetse gekleurde houten blokken hadden ook hier intrede gedaan en was ook bij opa Bert en oma Steffie gegarandeerd succes.
Ik zet even te kletsen met tante Tineke op de bank en Pluk kwam me blij een aantal blauwe blokjes laten zien die hij had verzameld. Tante Tineke zegt: "hoeveel blokjes zijn dat dan?" en ik dacht: "sure.. mijn 2 jaar en 9 maanden oude peuter kan zeker tellen". Tot mijn stomme verbazing zegt ie: "1, 2, 3, 4, 5 blokjes". Helemaal goed.
En dan moet je dus als mama cool blijven kijken. 'Tuurlijk kan ie tellen, kan ie al van zn geboorte...'

De dag ervoor had ik trouwens ook al zo'n momentje.
We deden uitgebreide boodschappen in de AH. En dan moet je geen haast hebben. Vóóral geen haast hebben. Hij ging achter de paal bij de groenteafdeling staan en begon te tellen. Ik ging aan de andere kant van de paal staan om me te verstoppen (blijft een leuk spelletje). Zonder problemen telde hij tot tien! Na tien kwam twaalf, dus toen hield het ook op, maar ach wat zou het.
Ik roep: "ben verstohopt". Hij natuurlijk zoeken. Achter de paal, waar ik snel omheen rende. Na een paar rondjes liet ik me vangen en we hadden reuze lol. De andere mensen op de groenteafdeling ook trouwens. Altijd gezellig bij ons in de Albert Heijn!

Eindelijk wintersport foto's!!

Grote computer nog steeds stuk, dus ff snel bloggen is lastig. Om foto's te plaatsen al helemaal. Maar nu is Roland er niet en is het gelukt om de hand te leggen op de laptop waar ook de vakantiefoto's tijdelijk op staan.

Het was heerlijk!! Pluk is 1 ochtend naar de marmotten geweest om te leren skien, maar dat was geen succes. Hij snapte er niets van. Duidelijk nog te jong. Wel mega-cool was het sleeen. "Whieeeeee, daar gaan we!!!!" Of: "Whieeeeee we gaan hard!!". Ook een succes was de ingesneeuwde speeltuin. Lekker met sneeuw gooien, op het schip spelen of gewoon verstoppertje.

Het gebied (l'Espace Killy) was perfect. Voor elke niveau skier een leuke piste en alles binnen een uur te bereiken, wat handig was als de oppasser ergens naar toe moest komen na de wisseling van de wacht. Condities waren ook fantastisch. Zon-zon-zon. 30 cm verse sneeuw op dinsdag en toen weer zon-zon-zon. Geen momentje ijs- of pap-pistes.

Accomodaties waren ook geweldig. We hadden een 4 persoons en een 6 persoons appartement dat op dezelfde etage lag. Leven in het 6 persoons appartement en slapen in het 4 persoons. Samen met zus en lief. Lekker rustig, voldoende privacy en toch gezellig. Kortom: vakantie helemaal geslaagd.. en nu al weer twee weken terug.. gatsie!

Hieronder de fotos.

Mijn mama op de skies (werd ook nog 60 deze vakantie)

Jos, ik en de Mont Blanc

Dollen voor het slapengaan. Pluk de acrobaat.
Pluk op skies (jawel, hij heeft het echt geprobeerd)
Kiekeboe!

1 seconde voor ik ingepeperd werd
Zijn mn skischoenen niet COOL?
Op de gletsjer (Lief, Zus en Jos)
In de lift (Lief, Jos en ik)
Bij les Marmottons... geen succes.

We zijn een weekje met vakantie!

Zijn een weekje met wintersport. Tignes le Lac in Frankrijk. Hier zitten we. En zo is het weer.
Alles is gepakt. Morgen vroeg weg.
Ga mn best doen mooie foto's te maken en snel (uch) te posten.

Toedeloe!
:-)

gemist?

Een gewone dag:

Ik moest even met Zus de stad in. Lief haalde Pluk op van de creche. Rond zes uur waren we weer thuis. Toen ik de deur open deed stak een stralend kereltje (met weer eens last van pusogen) zijn hoofd om de hoek van de kamer.
Met open armpjes rende hij op me af. Een dikke-dikke knuffel en kus.

"Ik heb jou gemist, mama!"

"Ik jou ook mijn schat"

*zucht*

Nieuw jaar, nieuwe kansen

Als eerste: allemaal een heel gelukkig en gezond 2008 gewenst!

Computer is nog steeds stuk, dus helaas nog steeds geen foto's en ook nog geen vrolijke kaartjes, want het lukt niet om het adressenbestand te organiseren en te printen.
En daar baal ik van, want had natuurlijk een vrolijk verslag van de vrolijke feestdagen willen tikken...
Eerlijk? ik ben blij dat het er weer op zit.
Natuurlijk is het gezellig om met zn alleen een hapje te eten en te dinken en lekker warm binnen te zitten als het buiten guur en koud is. Maar heb op 1 januari echt het gevoel dat ik overal een overdosis van heb gehad. Zowel het eten en drinken als de liefhebbende familie. Pluk was natuurlijk ook helemaal uit zn ritme, ik ook (kon zelfs geen tijd meer vinden voor een kort blogje) en tot overmaat van ramp had ook de klok het begeven (hoevaak ik niet te laat ben gekomen de laatste weken).
Maar het zit er weer op, we kunnen weer met een schone lei beginnen. En daar ben ik wel aan toe. Nieuw jaar, nieuwe kansen. Het was wel klaar met het oude jaar..
Wist je trouwens dat Pluk gek is op vuurwerk? Hij genoot van het middernachtelijke avontuur. Trillent van opwinding keken we samen uit het raam naar de honderduizendklapper die -zoals gebruikelijk- onder zijn raam werd afgestoken. En gieren van het lachen toen hij zelf voor het eerst knalerwten mocht afsteken (oke, stukgooien of op stampen dus). Ik vrees voor de toekomst... zeker omdat ik zelf als de dood ben voor vuurwerk..

Tussen alle feestdagen, maaltijden en champagne door was er nog wel een heel speciaal momentje. Lief en ik zijn samen 3 dagen naar Parijs geweest. Toujour d'amour! Dat was erg genieten. Donderdag na kerst (derde kerstdag) met de auto heengereden en zaterdag weer terug. Pluk uit logeren bij mijn ouders. Genoten hebben we! Nog meer eten, nog veel meer drinken, zelfs een beetje uitslapen en weer nieuwe dingen ontdekt. Wist je bijvoorbeeld dat in het LaFayette (reusachtig warenhuis) alleen de champagne in de champagnebar te betalen is? En dat die naast de instore-shop van Jean Paul Gaulier zit? Kortom decadentie ten top.
Ben nu wel 10 kilo zwaarder en mn portemonnaie eenzelfde gewicht lichter... maar het was het waard!

Ik vrees dat het nog wel even duurt voor ik weer beschikking kan hebben over foto's, dus tot die tijd zal ik beeldend verslag moeten doen van de dingen die komen gaan. Een wintersportvakantie bijv. Volgende week donderdag alweer vertrekken.. oei! Dat klinkt dichtbij.. en ik moet nog zoveel organiseren..
wish me luck...