Wat was het heerlijk. En ook al weer zo lang geleden. Hoewel het wel vrij lang duurde voor ik weer een beetje in het ritme was (lees: het normale stressniveau weer op peil was). De 'morgen is vroeg genoeg'-mentaliteit is redelijk lang blijven hangen.
We zijn uiteindelijk terecht gekomen op het eiland Rab, het tweede eiland voor de kust van Kroatie. Subtropisch klimaat doordat het afgeschermd ligt van de koele landwind, de helderste en schoonste zee van Europa. Het was net een bounty-eiland.
Toen we rond 19.00 uur aankwamen op Camping San Marino (geboorteplaats van de heilige Marino die later het stadstaatje in Italie stichtte) schrokken we ons een hoedje. Het was druk. Echt druk. Hutjemutje op elkaar gepakte duitsers en tjechen stonden kriskras door elkaar. Natuurlijk hadden we geen behoefte die dag nog ergens anders naar toe te gaan dus we besloten toch een plekje te zoeken en de volgende dag verder te kijken.
We zagen dat een gezin aan het inpakken was en vroegen of we zijn plek konden krijgen. "You're lucky" zei de vriendelijke Tjech en wij vroegen ons nog af waarom. Bleek dat we in een soort appendix van de camping terecht waren gekomen. Het was er heerlijk rustig en we hadden uitzicht op de heuvels en het bos. Krekeltjes overstemden de animatie bij het restaurant. En gelukkig hebben ze de in Spanje en Italie overbekende speakers die over de camping schallen in Kroatie nog niet ontdekt. Eigenlijk was het gewoon zo'n drukke badplaats camping als die je ook in Frankrijk, Spanje en Italie hebt, alleen dan zonder organisatie. Geen paaltjes waar je tussen moest staan, maar ouderwets 'claim je domein'. Vandaar ook dat het nogal chaotisch overkwam. Zoals eigenlijk alles in Kroatie. Een verademing vergeleken bij de geplande en georganiseerde toeristiek in west europa. En omdat de mensen die gek genoeg zijn om te gaan kamperen in Kroatie van een ander slag zijn (beleefder) ging het ook allemaal prima.
We hebben ons drie weken prima vermaakt met zonnen op het mooiste en zandstrand met het fijnste zand dat ik ooit heb gezien. Dat lag aan een baai van 2 km lang en 500 meter diep waarin het water (28C) nog niet tot aan je heup kwam. Een reusachtig pierenbad waarin Pluk zich prima heeft vermaakt. We hebben heerlijk gegeten (dat was vorig jaar in Noorwegen een stuk minder) en gedronken (huisgestookte slivovich), we hebben boekjes gelezen en verder helemaal niks gedaan. Leven in luilekkerland zonder echt pijn in je portomonnaie.. voor 9 euro een halve liter bier en een mixed grill aan het strand = echt perfect.
Voor we het wisten waren de drie weken om. En hadden we verder geen ruk uitgespookt. We hebben in totaal 2 wandelingetjes gemaakt en zijn 2 keer 's avonds naar de hoofdstad van het eiland gereden om luxe uit eten te gaan. Dat is lui. Zo'n luie vakantie heb ik van mijn leven nog niet gehad..
Wat was het heerlijk!
No comments:
Post a Comment