Wednesday, September 09, 2009

Ziekenhuisperikelen

Eindelijk artsen die Nederlands spreken en gewoon onomwonden zeggen waar het op neer komt in een taal die ik begrijp. Al is de boodschap nog zo hard, ik hoor hem toch liever in mijn eigen taal.

Een combinatieafspraak met de specialist voor de oogbal en zijn huis (oogkas) en met een andere specialist op het gebied van het netvlies. Alletwee zeer kundig met kinderen.
Na een enorme reeks onderzoeken (in het donker, "zie je lichtjes?" groene lichtjes, rode lichtjes, twee of vier lichtjes, apparaten met verborgen beertjes en knipperlichtjes) was Pluk geheel moe onderzocht.

Het vonnis:
De vochtophoping op zijn netvlies is spontaan weggetrokken. Maar zijn zicht is nog niet optimaal en de ogen werken nog niet samen. Alles kan nog verbeteren, maar er is een aanzienlijke kans op restschade. Verminderd zicht ("mam ik zie alles vazig"), de paarse kleur, de verwijde pupil. Het kan allemaal nog verbeteren, maar we moeten rekening houden met blijvende schade.

Oogarts: "Natuurlijk proberen we het oog optimaal te krijgen. Waarschijnlijk krijgt hij een plakker op zijn goede oog en misschien een brilletje. Maar ga eerst nog maar eens vier weken genezen, dan kijken we daarna wat zijn zicht is".

GTVRRR! K*T AUTO!

Gelukkig kun je alles relativeren. Lief zei even daarvoor nog: "laten we blij zijn dat we hem nog hebben. Als er een stoeptegel met zestig km/u in je schedel vliegt kun je net zo goed dood zijn"

1 comment:

  1. Oh, meid, dit doet zeer, dat snap ik, maar je Lief heeft wel gelijk.

    (En brilletjes kunnen ook cool zijn, en plakkers zijn er ook in de stoere variant, en niet alleen maar in de prinsessenvariaties van De Kop)

    **knuf**

    ReplyDelete