Gisteren op het kinderdag verblijf bedacht leidster Margot een leuke truuk. Tristan was nogal hangerig (weer een tandje vermoed ik) en kreeg zelfs later op de dag echter koorts. Hij wilde dus maar 1 ding: bij mama zijn. Toen ik hem aan Margot wilde overdragen om mij uit te zwaaien, bleef hij zijn armpjes naar me uit steken. Margot zegt: "hier komt ie" en ze zet hem neer op de grond. Ik zat op mijn hurken en strekte mn armen uit. En inderdaad: hij nam twee stappen los om zo snel mogelijk bij me te zijn.
Misschien niet helemaal spontaan, maar hij deed het wel! :-) Het kan niet lang meer duren nu..
Leuk, leuk, leuk, die allereerste stapjes!! Het grappige is dat hier twee buurkindjes zijn die een en twee weken ouder zijn dan Tristan en die zijn vorige en eervorige week begonnen met lopen! Blijkbaar zitten ze met z'n allen in hetzelfde 'loopontwikkelingsschema'.
ReplyDelete