Vandaag de Amsterdam marathon. Leuk, want ze lopen praktisch in de achtertuin. We stonden op 31 km, aan de Hugo de Vrieslaan. Vlak bij de drink- en sponzenvoorziening. Er was een hoop te zien dus.
Tristan vond het prachtig. Aanmoedigen zit hem in het bloed, dus driftig klapte hij mee op papa's nek. "Kijk mama: rennende stokjes".
Thuisgekomen konden we nog net de finish zien. Een feest van herkenning: "ooh, daar zijn ze weer".
No comments:
Post a Comment