Kleine dingen zijn een groot avontuur

Het kabbelt een voort aan het front. Pluks is een beetje snotterig. 's Nachts al een paar keer wakker geweest door een stevige hoestbui. Terwijl ik dit schrijf luister ik op de achtergrond naar het gesnurk van een mannetje met een volle neus. We doen het dus al een paar dagen rustig aan.
Vanmorgen hadden we wel boodschappen nodig en dat is eigenlijk al een uitje op zich. Even langs de papier- en de glasbak ("mama, mag ik de flessen weggooien?"), de Etos ("mama ik ben vestohopt") en de Albert Heijn. Voor de Albert Heijn zit vaak een man met een accordeon. Leuk voor de sfeer. "Mama ik ga even dansen." Vrolijk dansen we een rondje voor de AH. Handjes in de lucht, draai om je as en stapje naar voren. Meneer krijgt van Pluk een muntje, Pluk is trots als een pauw.
Nieuw bij de AH zijn de auto-karren. Ge-wel-dig! Duw kind in karretje, pak scanapparaat, scheur door de appie (wel zorgen dat je niemand omver rijdt) en klaar ben je. Voor de zekerheid wel even langs de worstafdeling voor een plakje bob-de-bouwer-worst dat je in geval van gemiep in het vooronder kwakt. Prachtig avontuur voor kind en mama kan zonder stress de verplichte melk-en-brood-boodschappen doen.
Nog wel een handige tip voor moeders (en vaders) die ook gebruik willen maken van de autokar: niet te dicht langs de schappen rijden, want het handje dat aan de zijkant uitsteekt ritst met gemak alle onderste schappen leeg. Deed mij een beetje denken aan de (mislukte) recordpoging op domino D-day van afgelopen vrijdag.