Het is werkelijk ongelovelijk. Na veel gedoe kwam het er vanmorgen spontaan uit: "mag ik van tafel asjebieft?" Proberen al maanden om meneer bij te brengen dat je niet na het eten zomaar van tafel kunt springen. Eerst vragen, dan handjes en toet schoonmaken en dan mag je wel van tafel. En hoewel 1 zwaluw nog geen zomer maakt, zei hij het vandaag zomaar vanzelf. Ik dacht nog even dat ik het niet goed hoorde.
Hij doet het overigens helemaal best goed qua beleefdheidsvormen. 'Alsjebieft' en 'dankjewel' hoor ik regelmatig. En dan ook nog op de juiste momenten. Geef hem een banaan en hij zegt keurig "dank je wel, mama." Ook "mag ik een appesapje asjebieft?", klinkt regelmatig uit de woonkamer.
Maar soms gaat wel eens mis. Bijvoorbeeld bij de vleeswarenafdeling van de Albertheijn:
"O mama, mag ik een wosje".
"Tuurlijk mop, maar wel zelf netjes vragen"
"Mevouw, mag ik een wosje asjebieft?"
-dame pakt een plakje gelderse/gekookte/bobdebouwer worst-
"Alsjeblieft jongeheer"
*zet direct zijn tanden in het plakje worst*
-stilte
"Nu moet je wel 'dankjewel' zeggen, mop"
-nog steeds klinkt er stilte met op de achtergrond een zacht gekreun. Nix dankjewel.
Volgende keer maar weer proberen..
No comments:
Post a Comment