Sinterklaas genieten

Afgelopen maandag was het zo gezellig. Snotterig en wel gingen we samen naar de Bijenkorf om naar de Sinterklaas versiering te kijken. Als peuter kwam ik er al met mijn oma. Geweldig vond ik het om de pieten in de grote hal langs de touwen naar boven en naar beneden te zien klimmen. Dat wilde ik natuurlijk Pluk niet onthouden en dus gingen we maandag op de fiets naar het centrum.
Ademloos stond hij te kijken naar de etalage met reusachtige playmobiel poppen, prachtig was de draaideur naar binnen en toen natuurlijk de pieten in de grote hal. Vol ongeloof staarde hij naar boven naar de inmiddels aan de moderne tijd aangepaste reuzepieten die op en neer gingen. Braaf aaide hij het plastik paard dat naast de paarse stoel van de Sint stond en toen hij daar ook nog even op mocht zitten was het feest compleet. "Waar is Sinterklaas nou?" wilde hij weten. Maar die was natuurlijk veel te druk met inkopen doen en kadootjes inpakken om op een doordeweekse maandag op een stoel in de Bijenkorf te gaan zitten.
Nadat we de pieten vanaf alle verdiepingen nog eens goed hadden bekeken en natuurlijk alle roltrappen drie keer hadden gehad wilde ik nog even naar de Hema in de Kalvertoren. Toen we de fiets hadden geparkeerd in de handboogsteeg ontkwamen we niet aan een patatje van de beste vlaamse frietkraam van Amsterdam. Samen zaten we te smikkelen op het trapje voor de frietkraam toen er in de heiligenweg een draaiorgel kwam staan. En dat had Pluk nog nooit gezien. Ademloos stond hij te kijken. Mutsje half over zijn ogen gezakt. Dikke jas aan waardoor zijn armpjes als een pinguin langs zijn lichaam hingen. "Mama dansuh!" Samen dansten we op de sinterklaasmedley die uit het orgel klonk. Natuurlijk mocht hij een 'muntie' in het bakje doen. Toen we alle popjes met intstumentjes aan de voorkant hadden bekeken moest ook de achterkant nog grondig worden geinspecteerd. De trommel en de boeken met muziek waren zo mogelijk nog mooier dan de popjes aan de voorkant, ondanks dat daar voor de gelegenheid een sint en een piet waren gemonteerd.
Dit was echt het hoogtepunt van de dag. Toen we allang weer thuis waren was meneer nog zo onder de indruk dat hij maar bleef vragen: "waar is het orgel nou? andere mensen ook dansuh?"
Dit wordt er één; één die achter de muziek aangaat...