Glimmertjes en glinstertjes zijn Tristans grootste vrienden. Kettingen, oorbellen etc zijn voor hem niet veilig. Zo ook de kerstboom. Ondanks dat hij ziek was, wilden we dit weekend toch de kerstboom opzetten. Ik had me er al een jaar op verheugd; vorig jaar met buik hadden we al gefantaseerd hoe het zou zijn met een baby. En het was leuker dan verwacht. Tussendoor wilde hij nog wel even slapen -hij was ook ziek, dus we snappen het- maar toen hij weer beneden kwam en de kerstboom zag, was hij er eerst helemaal stil van. Langzaam maar zeker raakte hij minder geintimideerd en durfde hij zijn handen uit te steken en niet veel later was hij bezig de boom weer te ontmantelen. ;-) Nu heeft hij wel door dat je beter gewoon kunt kijken naar al die glimmertjes. Nog steeds kan hij ademloos naar de boom kijken, maar er ook hele gesprekken mee voeren. Jammer dat de kerstboom maar twee weken per jaar staat.
No comments:
Post a Comment