Logeren

Wat gaan die ontwikkelingen toch hard. Tristan is inmiddels toe aan drie-woord-zinnen: "mama ete kooke" en "papa ook mee" zitten al echt in zijn dagelijks taalgebruik.
En wat is het een vrolijk ventje. Altijd lachen, altijd in voor een been-knuffel, altijd gezellig kletsen, ook als mama net even aan de telefoon (de 'hallo' volgens hem) zit.
En van het weekend was het dan zover: hij was voor het eerst een nachtje uit logeren bij Nana en Opa T. En ik had het er moelijk mee.. totaal kansloos. Natuurlijk kun je alles rationeel beredeneren en dan is alles echt prima. Hij is in goede handen, hij vindt het leuk, opa en oma vinden het geweldig en papa en mama kunnen lekker stappen en uitslapen. Maar mijn emotie wilde maar niet luisteren naar mijn ratio. En dan bedoel ik helemaal niet.. Het idee dat ik 's morgens niet wakker zou worden met 'mama, zak uit' (mama mag mijn slaapzak uit?) of 'hallo Lelo' (zijn knuffel leeuw) was kennelijk hartverscheurend. Ik hield het niet droog. Alsof ik vol zwangerschapshormonen zat en hem voor het eerst naar het kinderdagverblijf moest brengen.
Gelukkig won de ratio het na 2 caiperina's definitief van de emo en hebben we een geweldige avond gehad in Amsterdam. Heerlijk gegeten en lekker gelachen. Helemaal goed. Vooral ook dat uitslapen tot 11 uur de volgende ochtend was geweldig.
En Tristan was natuurlijk helemaal verwend met poffertjes en veel te veel aandacht (kan dat eigenlijk in het geval van grootouders?). En Opa T en Nana waren gesloopt.. hehe. ;-)
Kortom: het was geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar.