Nu al reisstress

Het zit eraan te komen. 9 februari gaan we echt op wintersport met de hele familie. Zus en lief, opa T en Nana, Jos en wij 3-en. Geheel verzorgd in een chalet in Les Trois Vallees. Vorig jaar is dit erg goed bevallen en dit jaar doen we het dus weer zo, maar dan op een andere lokatie.
Wat niet zo goed is bevallen vorig jaar is de reis ernaar toe. We hadden een goedkoop hotelletje geboekt op 3 kwart van de reis zodat we konden overnachten. Maar Tristan dacht daar anders over. Hij was zeer lief de hele reis, vond het volgens mij zelfs gezellig. Ging na het eten in een Duitse rastette heel lief slapen. Tot we om 23.00 uur bij het hotel aankwamen en ook wij daar lekker wilden gaan slapen. Toen werd meneer wakker en besloot de hele nacht geen oog meer dicht te doen.
En we hebben werkelijk alles geprobeerd. In zijn camping bedje, bij ons in bed, alleen met mama in bed (papa in zijn eentje in het stapelbed), in het autostoeltje (daar had hij immers tot 23.00 uur heerlijk in geslapen), in het autostoeltje in de auto. Even laten huilen (tot de onderburen amok kwamen maken). Niets hielp.. Hij viel pas weer in slaap in de auto toen we verder gingen. Die nacht was de ergste nacht uit zijn relatief korte bestaan tot op de dag van vandaag. We hebben letterlijk geen oog dicht gedaan.
Ik maak me –met de ervaring van vorig jaar in het achterhoofd- dus behoorlijk zorgen over de reis van dit jaar. En we hebben besloten om alles precies het zelfde te doen.. Nou ja, bijna dan. Het plan is wel weer om te overnachten in een hotel. Anders is dat we plannen om aan te komen rond de tijd dat Tristan normaal gezien gaat slapen zodat we het normale bedritueel kunnen aanhouden. Vervolgens nemen wij dan op de gang plaats (met een fles wijn en een boek) zodat hij gewoon in slaap kan vallen.
Laat het werken.. laat het alsjeblieft werken.