Gisteren gingen we voor het eerst met fieststoel op weg naar het kinderdagverblijf. Razend spannend natuurlijk. Tristan muts op, wanten aan en hij zat prinsheerlijk voorop bij mij op de fiets. Alles ging prima tot we in park Frankendael kwamen. Daar was niet gestrooid en wij hadden al helemaal niet in de gaten dat het glad was.
Roland fieste naast ons en ging pardoes onderuit op de ijsplaat die door het hele park lag (bleek achteraf). Ik remde om de stakker te helpen (had nog steeds niet in de gaten dat het spekglad was) en Plukkie en ik gingen ook samen onwijs onderuit. Natuurlijk moest hij verschrikkelijk hard huilen. En ik ook bijna.
We zijn ons wild geschrokken! Gelukkig was het alleen de schrik want we bleken op een blauwe plek na niets te hebben. Op het kdv heeft Margot Pluk meteen goed onderzocht en er zat verder niets. We waren natuurlijk wel alledrie een beetje van slag en vandaag ben ik goed stijf.
Maar, we mogen van geluk spreken want dit had veel slechter kunnen aflopen. Vandaag dus ook alleen maar over bestrooide fietspaden gefietst..
No comments:
Post a Comment