Tristan's verjaardag was een groot feest. Hij genoot van de aandacht, deed bij "hieperdepiep hoera" braaf zijn armen omhoog en smulde van de taart. Hij is bedolven onder een berg -vooral plastik- speelgoed die we maar gefaseerd aan hem geven want anders ziet hij door de bomen het bos niet meer.
Het was alleen een beetje jammer dat Roland de dag ervoor werd aangereden door een auto. Met als gevolg een verbrijzelde rechter(!) elleboog. Van zijn knokkels tot zijn oksel zit hij in het gips. Ik ben 's avonds afgepeigerd. Nu merk ik pas hoeveel werk het echt is als je er alleen voor staat. Hij doet echt enorm zijn best en klaagt helemaal niet, maar behalve een boekje lezen kan hij geen kant op. Op dit moment zit hij in het ziekenhuis voor de operatie waarin ze zijn botjes weer op zn plek gaan leggen. Hij staat op het 'acuut programma'. Dat betekend zoveel als dat je in de planning staat op volgorde van urgentie. En hij is niet erg urgent... Gisteren mochten we ook al komen, maar toen was er uiteindelijk geen plaats voor hem. Vandaag gaat het op dezelfde manier. Volgens de zuster is dit een normale gang van zaken en kun je -als je pech hebt- zo wel 4 dagen zitten. Hoewel Roland dat niet van plan is en het des noods vandaag zelf maar doet. Ik begrijp weinig van ziekenhuizen, maar dit gaat echt alle verbeelding te boven.
Zo jullie zijn weer even bij. Zal binnenkort ook de verjaardags fotos op Tristans site zetten. Tot die tijd hierboven vast een voorproefje.
Lfz,
No comments:
Post a Comment