Operatie geslaagd!

Nou, wij zijn weer een ervaring rijker. Ik heb dit weekend geleerd dat 'kleine operaties' niet bestaan.
Vrijdagavond om 20.30 reden ze hem naar de operatie kamer. Het duurde een uur langer (2 uur totaal) omdat de breuk gecompliceerder was dan verwacht. Om 0.00 mocht ik bij hem in de uitslaapkamer. Als een zielig vogeltje lag hij daar met allemaal draden, een hartmonitor en een luchtwarm apparaat omdat hij het koud had. Een volledige narcose is toch behoorlijk ingrijpend. Omdat hij nog antibiotica kreeg via een infuus en hij nog behoorlijk duf was, leek slimmer om toch maar een nachtje in het ziekenhuis te blijven.
De volgende ochtend kreeg hij te horen dat het voor de puzzel in zijn arm beter was om tot maandag te blijven. Totale rust gegarandeerd. Even dacht ik zelfs dat hij dat ook wilde, tot ik zaterdag middag om 16.00 uur op bezoek ging met pluk en Rolands broer. Hij was er helemaal klaar mee en wilde snel naar huis. Natuurlijk was nog behoorlijk lastig om hem mee te krijgen, maar toen de arts een uur te laat was, de zuster ons begon te negeren en zelfs bij de balie niemand wilde helpen, besloten we gewoon het ziekenhuis te verlaten.
Direct brak de paniek uit en binnen drie minuten was er een arts, net toen wij door de gang liepen naar de uitgang. De operatie was geslaagd bleek uit de foto's en hoewel het niet verstandig was, was er geen reden om ons te dwingen te blijven.
En dus vertrokken we zaterdag om 18.00 uur heel voorzichtig uit het ziekenhuis en nu zit hij lekker op de bank en houdt braaf rust. Morgen mogen we het echte gips halen dat er drie weken om blijft. Daarna nog 6 weken revalideren en dan kan hij hopelijk weer alles doen.
Een verscrhikkelijk avontuur maar ik ben blij dat ik hem nog heb!