Hoofdpijn

Kennelijk was die ruggeprik niet helemaal goed gegaan. De anesthesioloog moest ook wel even zoeken voor ze goed met die naald in mijn ruggemerg zat. Daarbij ontstaat (logisch) een gaatje. Normaal gaat zo'n gaatje snel weer dicht en heb je geen probleem.

Maar ik had dus wel een probleem. Het gaatje ging niet dicht en er lekte hersenvocht. En dat veroorzaakt hoofdpijn. Migraine-achtige hoofdpijn. Ik kon geen licht, geen geluiden en zeker geen kinderen verdragen. Donderdag ging het nog, maar vandaag was het echt niet meer te harden. Kotsberoerd was ik.

Dus ik mocht terug naar het ziekenhuis voor een 'bloedpleister'. Een buisje van je eigen bloed dat ze in je rug inbrengen waarmee het gaatje in het vlies van je ruggenmerg weer dicht moet gaan. Ik dacht 'dat doen we even'. Mooi niet dus..

Weer naar de uitslaapkamer, deze keer twee van die drugsdokters. 1 voor de prik in mijn rug, 1 voor het buisje bloed. En nu vind ik prikken in mijn arm, been, bil, etc helemaal geen probleem, maar prikken in mijn rug zijn defenitly Uncool!

Weer gerommel in mijn ruggemerg, weer misprikken, weer dat rotgevoel. Gelukkig hielp de ervaren drugsdokter de minder ervaren drugsdokter. (Die laatste was overigens dezelfde als die mijn eerste ruggeprik had gezet, zou dat er mee te makken kunnen hebben?)

En toen 2 uur plat liggen en hopen dat het gaat werken. Nu, een uur of twaalf later, geloof ik dat het heeft gewerkt. Nog even een goede nachtrust en dan ben ik vast weer de oude. Gewoon mezelf, maar dan met een lam been. En dat kunnen we hebben.

- Posted using BlogPress from my iPad