Twijfels

In de weken voor Sinterklaas moet je minmaal één keer in de Bijenkorf zijn geweest. Eerst sfeer proeven; lichtjes in de binnenstad, de gezellige drukte, hotdogkarretjes en koude wangen.

Dan die grote glimmende winkel in, met de dure merken op de begane grond en dan tussen de handschoenen en mutsen door en met de roltrap naar boven.
Op de eerste verdieping hangen ze: de klimpieten die in die hele hoge hal met pakjes op hun rug op en neer klimmen.

Als kind deed ik dat al met mijn oma. Zelfs toen ik allang niet meer in het sprookje geloofde, genoot ik van de pieten die eindeloos op en neer klommen. Als ik ze zag geloofde ik zelfs weer een beetje.

Hoe ironisch is het dus dat Pluk me uitgerekend op de bovenste verdieping van De Bijenkorf, voor de glazen wand met uitzicht op die pieten, vraagt: "mama, bestaat Sinterklaas soms helemaal niet?"

*slik*
(Ik heb me voorgenomen om mijn kinderen niets op de mouw te spelden en ook op dit soort levensvragen altijd eerlijk antwoord te geven om ze de teleurstelling van de in duigen gevallen droom te besparen, Maar dit komt wel erg snel. Wat nu?)

"Nou eh... Wat denk je zelf?"

"Kopen jullie de kadootjes soms?"

*Neemt kleuter apart om niet de droom door te prikken van de andere kindjes die met hun neus tegen het raam zich staan te vergapen aan de klimpieten*

"Met Sinterklaas vieren we het feest van Sinterklaas. En het kan best wel zo zijn dat er soms mensen Sinterklaas een beetje moeten helpen. Waarom denk je dat eigenlijk?"

"Waarom krijg ik niets van mijn verlanglijstje dan?"

"Omdat het nog geen pakjesavond is natuurlijk. Verlanglijstjes zijn voor de Grote Kado's van pakjesavond"

*ziet nog steeds twijfel in zijn ogen*

"Ik zal er persoonlijk op toezien dat wie Sinterklaas ook is, hij jouw lijstje krijgt. Maar wie is er nou Sinterklaas?"

"Nou eh gewoon, Sinterklaas natuurlijk!"

*pfiew*



- Posted using BlogPress from my iPad