Gareel

Gisteren terug gekomen van vakantie. Het was heerlijk. En wat waren we er aan toe. Na de laatste drukke weken op het werk en het nare bericht dat Pluk kinderreuma heeft zat ik er behoorlijk doorheen.

Gelukkig was het mooie zomer. Het weer zat mee en aan het begin van de schoolvakantie was ik al een weekje met D&J in de camper naar Normandie. Dat hielp al aardig. Maar echt helemaal de zinnen verzetten lukt natuurlijk pas in de drie weken dat we met het gezin door Frankrijk trokken. Hier en daar een campinkje, wat vrij kamperen, maar het grootste succes was het kamperen bij Franse boeren via de gids van France Passion.

Eigenlijk is dat een geheim, want anders ontdekken te veel Nederlanders het en dan is de lol er natuurlijk weer snel vanaf. Maar nu was dat nog niet zo en stonden we dus regelmatig als enige bij een boer met prachtig uitzicht over de wijnvelden. We hebben genoten.
Zo erg dat we de vakantie tot een maximum wilde rekken en dus pas gisterenmiddag terug kwamen. En vandaag was alweer de eerste schooldag.. dacht ik..

Natuurlijk is dat te veel van het goede voor de kleine jongetjes. Niet eens een dagje om weer te wennen. Maar vandaag ontdekte ik dat er ook aan mijn flexibiliteit een einde zit.
Het plensde vanmorgen toen ik mijn karkas het bed uit sleepte. De jongetjes sliepen nog. Bolletje had met in de vroege ochtend bijna drie uur wakker gehouden en was nu aan het bijslapen. Pluk heeft het langslapen gewoon helemaal ontdekt.

Toen ik naar school fietste in de stromende regen bedacht ik dat dit echt een enorme beproeving was. Twee jongens uit bed trekken, wassen, aankleden, ontbijten, regenkleding aantrekken en dan in een bakfiets met platte banden (hij had drie weken stil gestaan) naar school zwoegen terwijl het regenwater via je broekspijpen langzaam optrekt.

En toen ik eindelijk bij school was.. was ik de enige.

Gelukkig was er iemand die me kon vertellen dat ivm de verbouwing er nog twee verhuisdagen gepland waren en dat onze school pas woensdag weer begint. En ook dat iedereen dat wist, want ik was de enige op het schoolplein en het was duidelijk dat ik mijn informatie niet op orde had. Het had toch duidelijk in de nieuwsbrief gestaan..

Had ik weer gefaald. Was moest ik doen? Huilen of lachen?
ik koos voor het laatste.