Afgelopen dinsdag gingen we naar het strand. Bolletje, Pluk en ik.
Voelde me stoer, want fietste met de bakfiets gewoon de Nesciobrug over op weg naar Blijburg.
Hoewel een beetje winderig, was het heerlijk. Tentje opgezet tegen de wind voor baby, kleuter een paar zwembandjes omgedaan en een schepje gegeven.
Perfect!
Moegewaaid en hongerig fietsten we terug. De kleinste was al in slaap gevallen, de grootste leek opeens weer erg klein.
Een gevoel van gelukzaligheid bekroop me.
Pluk keek naar zijn slapende broertje en pakte zijn hand.
"Mama, ik moet bijna huilen van geluk."
"Omdat je zo'n fijne dag hebt gehad?"
"Ja, en omdat Bolletje zo lief aan het slapen is."
*zou hij echt weten wat hij zei?*
No comments:
Post a Comment