Afgelopen weekend vertoefden wij in het zonnige Twente. Nouja zonnig. Niet echt dus.
Ik baalde een beetje, want in heel Nederland leek de zon te schijnen, behalve in het uiterste oosten van ons land waar een sluier van bewolking overheen lag. Maar uiteraard hebben we dat geen wissel laten trekken op ons weekend.
We vertrokken vrijdag rond zes uur en we reden pardoes de file in bij de Muiderbrug (hoe lang gaan ze daar nog door met wegwerken?). Gelukkig zaten we in een camper en dus besloten we in de file te eten. Lief smeerde broodjes en de kinderen zaten te ginnegappen achterin. Na de afslag naar Almere leek de file opgelost en kon ik flink doorgassen. Met een reuze vaart van zo'n honderd kilometer per uur doorkruisde ik het land. Eigenlijk was dat heel relaxed. het voelde een beetje als een truckchauffeur.
Rond kwart voor negen waren op de plaats van bestemming: natuurcamping
Het Olde Kottink. Direct kwam de eigenaresse op ons af en gaf ons een plekje. "Inschrijven komt morgen wel, ga eerst je kindjes maar op bed leggen". Typisch het Twentse relaxde sfeertje.
Binnen vijf minuten hadden we de bus horizontaal (dat slaapt wel zo lekker) en konden de kids op bed die natuurlijk uitgeput waren en prompt als roosjes in slaap vielen. De avond en een mooie fles wijn waren van ons!
De volgende ochtend was het duidelijk te koud om buiten te zitten en dus maakten we de kachel aan en ontbeten binnen. Lekker kopje koffie en broodjes. Daarna was het buiten spelen op het enorme grasveld voor de deur. Fijn is dat als je weg van huis bent geen 'klusjes' hebt die moeten worden gedaan en dus is er uitgebreid de tijd om te voetballen, boswandelen of algemeen rousdauwen.
Het moment dat de paniek ons even om het hart sloeg was toen Lief per ongeluk onder de camper keek en constateerde dat daar een uitlaatpot op de grond lag.. Hoe nu te handelen? We belden (via de handige app op mijn iPhone) de wegenwacht die binnen een uurtje ter plaatse was. Man kroop onder auto, zei dat hij het niet snapte want het is toch een nieuwe uitlaat, knoopte het ding weer aan elkaar (met handig wegenwachtsysteempje dat kennelijk altijd voorradig is), gaf de belangstellende kids een stapel stickers en vertrok weer. Alles bij elkaar een operatie van zo'n tien minuten. Eigenlijk was het meer een attractie dan lastig.
's Avonds hadden we een bbq met vers gebakken stokbroodjes uit de gasoven (die het ook perfect deed). Helaas nog te koud om buiten te zitten, maar ik gaf door het keukenraam het vlees door, dat Lief op de gril legde en dan kreeg ik het gaar weer terug.
De volgende dag hadden we weer verse broodjes en nog net de tijd om het vuur dat de campingbaas aan het maken was van het oude hout uit het bos te bekijken en weer eens flink op te porren. De dag ervoor waren Lief en Pluk ook al geweest en hadden dikke pret gehad. Pluk had zelfs een ritje mogen maken op de tracktor van de campingbaas waarbij hij zelf had gestuurd. Hoe cool is dat?
Rond twaalf uur gingen we weer op de terugweg. Het was een heerlijk weekend waarbij wij stadsmensen alle stadsefratsen even thuis konden laten en heerlijk van de vrije natuur konden genieten. Helemaal goed voor kleuters en dreumessen, maar zeker ook voor grote kinderen.
